izigame.me

Edit:Dünyanın en duygusal incelemesini yapmışım :)
Bir edit daha:Bu oyunu oynarken galiba çok depresifmişim.İncelemeyi okuyunca tekrar anlıyorum.
Bu oyun benim bir parçam artık.237 saatimi Wyll,Astarion,Shadowheart ile geçirdim.Artık gerçekten arkadaşım olmuşlardı.Şu gerçek yalnızlığımın ortasında...Bitince boşluğa düştüm.Son iki haftadır günde en az 7 saat oynuyordum.Kötü hayatımda tek düşündüğüm şey Baldurs Gate olmuştu.Aşırı düşünen biri olarak geceleri hayatı düşünmek yerine "Acaba yarın neler yaşıcam,bizim bu macera ne olacak?" diye düşünüyordum artık.Gerçek hayatı def etmek için güzeldi.Baldurs Gate size evinizden yaşayabileceğiniz en olağanüstü macerayı yaşayabilme şansı veriyor.Ne yolculuktu ama.Ve bitti:(Bitince aklımdan geçen şey:"Artık savaşlarda iken sonra bu iksiri bulamam;şimdi harcamıyım diye pintice düşünemiyecek miyim?" idi.Eksi yanlarına rağmen çok seviyodum.Sürekli karşınıza çıkan takıntılı olduğunuz güzel ve unutamadığınız bir eski sevgili düşünün.İşte Baldurs Gate benim için şuan o.
Ve Karlach.O benim ana karakterimdi.O ne hissedirse hissettim,beraber yaşadık her şeyi.Ben oydum.Bir tiefling gibi hissediyodum artık kendimi.Artık en sevdiğim oyun karakteri Karlach.Wyll'inde dediği gibi "En cömert ruh,en ateşli kalp.İkisi birlikte dövülüp başlı başına bir hazine haline gelen elmas ve kül."Oyun bitince acaba hikayesi nasıl devam edecek diye düşünüp durdum.Hayal gücümle kendi kendime ana hatları belirlenmiş taslak gelecek dlcleri kurguladım.Diyorum ya:"Aşırı düşünürüm,overthinking".Ama gene de hayal kurması çok güzel.Biliyorum ki yalnızca sevdiğim oyunlarda hikayesini bitirince "acaba şöyle devam etse veya böyle olsa nasıl devam ederdi hikaye" diye düşünüyorum.Beynim gerçekliğe alışmaya çalışıyor sadece:D
Müthiş seslendirmelerle,harika yerelleştirmeyle mükemmel bir oyun.Alın oynayın.Son olarak oyun bazen sizi gerçekten zor ve gri seçimler yapmak zorunda bırakıyor.Üzerine saatlerce düşündüğüm,kararsız bırakan bir sürü gri unutamadığım seçim vardı.Bu yanını övmek istedim.
Aşağıda hikayede bir iki yere değineceğim siyah bir fontla.Spoiler olacak.O yüzden oyunu bitirmediyseniz o kısımları okumayın.İyi oyunlar dilerim:D
(Oynanıştan çok bahsetmemişsin diyenler haklı bir şekilde olucaktır,incelemeyi yazmam 2 3 saatimi alsın istemedim.)
Bir edit daha:Diğer oyunlardan artık zevk alamıyorum.Çıta çok yükseğe çıktı.Biraz fanatik olmuş olabilirim ama gerçekten de böyle hissediyorum.



İmparator'a güvenmek veya Orpheus'u özgür bırakmak.İmparator'dan aşırı şüpheleniyodum.Orpheus'u seçtim.İlginç olan İmparator'un ona nethertaşlarını verirsek ihanet etmemesi.Oyun bitip düşüncelere dalınca gri ama bence kötü olan bu karakter kafamda daha iyi oturdu.Onca zaman astral prizmada vakit geçirince yalnızlık çekiyor.Aynı onun gibi kendi zihnine sahip bir zihinyüzen arkadaşı olmadığı için kendini kötü hissediyor.Aşk yok,arkadaş yok;aynı benim gibi...O yüzden zihinyüzen olmamız için bize baskı yapıyor.Aynı zamanda her şeye rağmen bir zihinyüzen gibi düşünüyor ve otoriter yapısnı hiç bozmuyor.En fazla şüphe Ansur'u bulduğumda gerçekleşti.İmparator isterse hafızamızdan bir şeyleri silebilecek güce sahip,korkutuyordu.Çok iyi yazılmış bir karakter.
Raphael'in müziği neydi be.Asla unutmayacağım.Oyundaki en iyi bosstu.Ama sanki diğer bosslar bir tık daha zor olabilirdi.Gortash ve Orin'den bahsediyorum.Ama bu tarz bir oyunda level ve zorluk dengesini tutturmak çok zor,yapımcıları anlıyorum.Genelde yaptığım bu eleştiriyi bu tarz oyunların gurmeleri daha çok yapıyor.Bu türde ilk kez oynayan insan büyük ihtimalle bunu demeyecektir.Bana bakmayın, ben de veteranı değilim türün :D
Unutamadığım bir başka yer oyunun finalindeki üst şehir bölgesi.Hikaye boyuncaki tüm müttefiklerin orda olması,ordular birbirleriyle çarpışırmışcasına yaşanan fight,atabeyine doğru tırmanmak,gaza getirici muhteşem müzikler(özellikle "Elder Brain" parçası)...Oyunun final kısmını çok beğendim.Ancak act3 ile ilgili ufak bir problem var,zor yetiştirilmiş gibi duruyor.Koskoca Cazador'un sarayına şehrin surundan giriyorsun.Pek çok kişi act3'ün yetişmediğinini düşünüyor veya söylüyor.Haklılar.Gortash'ın sarayının normalde üst şehirde olacağı ama sonradan alt şehire yerleştirildiği söyleniyor.Aceleye gelmiş veya yetişmemiş gibi.Zaten yetişmeyen bir sürü şey olması gelen 20 30gb'lık ağır updatelerden de belli.Eğer yetişseydi Baldur Geçidinde yapacağımız görevleri,hikayeleri düşünemiyorum.Bu haliyle bile pek çok kişi en kötü act dese de benim için en iyi act.
Oyundan çıkarılan şeyler act3 ile sınırlı değil sadece.Baldurs Gate 3 cut content diye arama yaparsanız Reddit'teki arkadaşların güzelce bunları toparladığı yazılar çıkıyor.Onlara bakabilirsiniz.Bir de bunlar bildiğimiz kısımlar.Bilmediğimiz pek çok kısımın daha kesildiğini tahmin ediyorum.En üzüldüklerim:Daisy,Oyunun sonunda yoldaşlarımızın söyleyeceği pek çok sözün kesilmiş olması,farklı sonların kesilmiş olması,Avernus,Omeluum(hikayede iltihid geliştirmelerini engellememizi sağlamak da dahil daha geniş bir hikayeye sahip olacaktı.),Upper City ve Upper City ile Avernus'un yetişmemesi sonucu tamamlanamamış Karlach hikayesi.Buraya yazmadığım daha bir sürü oyundan çıkarılan şey var.Hepsini görünce bu oyunu bu kadar içerikle nasıl 60 dolardan satmayı planlıyorlarmış diye düşünüyorsunuz.Serbest fiyatlandırma sunsa bile ben okey olurdum Baldurs Gate'e(90 dolar gibi).Kesilen içeriklerin çoğunun gelmeyecek olması da acı bir gerçek.

260 saatte %100 yaparak (Şeref Modunda bitirmek dahil olmak üzere) bitirdiğim oyun hakkında herkes çok güzel şeyler yazmış. Ben bu oyunu oynamayan veya oynamak isteyen kişiler için oynanışı, hikayesini ve karakterleri tanıtmak istiyorum. İlginizi çekeceğine eminim.
OYNANIŞ
Bu oyun 20lik zar sistemi denilen bir mekanik üzerine inşa edilmiş. Oyunda yaptığınız her saldırı, verdiğiniz her karar, birçok diyalog bu zarı tetikliyor. İşlem şöyle oluyor, mesela bir saldırı yaptığınız zaman önce 20 yüzü olan yani 1-20 arası gelebilen bir zar atılıyor. Bu zara saldırınızı yaparken kullandığınız silah bilginize dair puanlarınız varsa ekleniyor. Mesela ustalığınız olan bir ok ile saldırı yaparsanız +2 ekleniyor diyelim. Sonra saldırı zarınızı kuvvetlendiren büyüler varsa üzerinize onlar ekleniyor. Mesela +1 de Kutsama isimli büyüsünden gelmiş olsun. Bunlara dünyadan topladığınız yüzük kolye gibi eşyalarda olabilen ekstra saldırı bonusları ekleniyor, bu örnekte +1 de buradan gelsin diyelim. Toplam zar puanınız mesela burada 24 oldu. Saldırı yaptığınız hedefin zırh bonusu devreye giriyor. Eğer 24'ten az zırhı varsa saldırınız geçerli oluyor ve bu sefer de hasar bonusları için yeni bir zar atılıyor. Bu da silah, büyü veya başka etkenlerle hesaplanan başka bir zar demek. İşin aslında en güzel yanı bu oyunda bu mekanik. Oyun boyu bir matematik dönüyor ve siz bu matematikte üstün gelmek için uğraşıyorsunuz. Doğru karaktere, doğru zamanda, en iyi eşya ve büyülerin bileşkesiyle arttırdığınız puanlarınızla saldırıp kafasına kafasına vurmak harika bir his. Ancak işte bir küçük detay var ki sinirlerimi bozuyor; eğer saldırı zarınızı 1 atarsanız kritik başarısız oluyor yani toplam puanınız 35 bile olsa hedefinizi ıskalıyorsunuz. Tam tersi de geçerli 20 atarsanız kritik başarı oluyor ve saldırı puanınız düşük bile kalsa vuruyorsunuz, üstelik 2 katı hasar ile! Yani kısaca oyunda aslında matematik işiyor ve bu matematiği her an takip edebiliyorsunuz (ama çalışması için bir şey yapmanıza gerek yok, sadece daha güçlü ve daha çok bonuslu eşyaları giyin yeter).
Oyun izometrik dedikleri cinsten yani yukarıdan bakışlı. Bütün büyü ve saldırı animasyonları birbirinden farklı. Bazen büyü yaparken özel büyülü sözler de söyleniyor (ignis, glacius vs. gibi) ve çok hoş bir artı olmuş bu. Fakat o kadar zoraki yaptığınız büyü için 1 zar atıp ıskalamak inanılmaz sinir bozucu. Fakat bazı büyüler var ıskalasanız bile yarı hasarı vurabiliyor o tür büyüler tam hayat kurtaran cinsten.
Oynanışla ilgili söylemek istediğim bir başka şey ise arayüzde aşağıda "özel" diye bir alan var. Oraya karakterinizi skillerini istediğiniz gibi yerleştirebilirsiniz. Böylece yapabildiklerinin tamamını tek bir ekranda görebilirsiniz. Bu oynanışı inanılmaz rahatlatan bir şey, eğer bilmiyorsanız tavsiye ederim. İlk işim bunu yapmaktır her oyunumda.
HİKAYE:
Oyun hikayesi özetle şöyle. Nautodil denilen uzaylımsı dokunaçları olan ve zihinsel büyüler yapabilen yaratıklar tarafından kaçırılıyoruz ve Thrall denilen beyinsiz ve tüm emirlere itaat eden bir köleye dönüştürülmek üzere beynimize bir parazit konuluyor. Bu parazit sayesinde bu uzaylılar nüfüs ve nüfuz olarak artıyorlarmış bu dünyada. Tüm bu Nautodil'leri kontrol eden kocaman bir beyin var. Evet beyin, böyle havada yüzüyor devasa bir beyin. Adı da "atabeyin".
İşte bu "Atabeyin"in amacı tüm dünyadaki uzaylılar sayesinde bütün insanların beynine parazit sokmak ve bütün insanlara hükmetmek. Tıpkı Xmen filmindeki Charles gibi. O da bir Cerebro ile tüm insanların beynine ulaşabiliyordu ya onun gibi bir şey. Neyse ama çok korkunç bir komplo ile karşılaşıyorsunuz. Meğersem bu "Atabeyin"i çok kadim, kutsal bir eşya olan bir taç yardımı ile zapt eden 3 kötü karakter varmış, bunlar kendilerine oyun boyunca "Absolute (yani Saltık diye çevirmişler)" diyorlar. Bu üç kişiden birisini oyunun 2. bölümünde tanıyor ve alt ediyorsunuz. Diğer ikisi ile olan entrikalar ve olay örgüsünü 3. bölümde çözüyorsunuz.
Sonunda ise bu 3 kişiyi yendikten sonra oyunun en başından en sonuna kadar yaptığınız bütün seçimlere bağlı olarak Atabeyin ile ne yapmanız gerektiği size soruluyor. Tabi ki buradaki savaşların zorluğunu defalarca partimin ölüp ölüp dirilmesini anlatamam. Sadece bir savaş bazen 2 saat sürüyor. Neyse, işte bütün hepsinden başarılı bir şekilde çıkarsanız işte burada ROL YAPMA devreye giriyor. Ne olmak istiyorsunuz? Cani bir kötü olup atabeyini ele geçirip bütün insanlara siz hükmedebilirsiniz isterseniz. Ya da ölüm tanrısı Baal'a hizmet edip beyni onun hükmüne verebilirsiniz. Ya da beyni yokedip tüm dünyayı uzaylılardan temizleyebilirsiniz. Ve tabi ki daha burada saymadığım birçok sonuç size açık. Bu yüzden çok keyifli bir dünya ve mesela şöyle bir şey denemiştim olmamıştı. Beyinle savaşmadan önceki kaydıma dönüp son seçimlere etki etmeye çalışmıştım en fazla 1 tane değiştirebilmiştim. Yani gerçek bir sonu ancak oyun başından beri inşa edebiliyorsunuz. Öyle oyun sonuna gelince tüm sonuçları aynı anda göreyim diye bir şey yapamıyorsunuz.

KARAKTERLER:
Oyunda başlarken seçebileceğiniz özel hikayeleri olan karakterler var. Bunlarla oyunun ilk bölümünde zaten karşılaşıyor ve tanışıyorsunuz. Oyunun ikinci bölümünde de partinize alabileceğiniz yeni karakterlerle tanışıyorsunuz. Dolayısıyla aslında oyun boyu birçok hikayeyi aynı anda dinleme imkanı elde edebiliyorsunuz.
Bu süreçler daha çok partiniz savaşlardan bitap düşüp bütün güçlerini kullandıktan ve canları azaldıktan sonra kampa çekildiğinizde cereyan ediyor. Yani neredeyse her savaştan sonra bir kamp yapmanız lazım zaten ve bu dinlenme aralarında karakterlerle konuşup onların hikayelerini dinliyorsunuz. Bu karakterlerin hepsiyle aşk yaşayıp, aşkınızı üç bölüm boyunca canlı tutarsanız sevişme sahneleri dahil olmak üzere her şeyi deneyebilirsiniz. Çok özet bir şekilde bu karakterleri tanıtmak isterim.


Karakter
Sınıfı


Astarion
Rogue, High-Elf


Gale
Wizard, Human


Karlach
Barbarian, Tiefling


Lae'zel
Fighter, Githyanki


Shadowheart
Cleric, High-Elf


Wyll
Warlock, Human


Halsin
Druid, Wood-Elf


Jaheira
Druid, Half-Elf



Valla arkadaşlar bir tablo yapmaya çalıştım umarım güzel görünüyordur.
Neyse bu tablodadan da göreceğiniz gibi neredeyse her ırktan (Gnome hariç) bir ana karakterle tanışıyorsunuz. Irkların özelliklerine uygun olarak da bu sınıfları belirlenmiş durumda geliyorlar. Ama isterseniz başka bir sıınıf seçebiliyorsunuz. Bu noktada merak etmeyin size verilenle devam etmek zorunda değilsiniz. İsterseniz 4 tane büyücü yapıp ortalığı dağıtabilirsiniz.
:((
Burada çok üzücü bir şey oldu. Tüm karakterleri bir paragraf anlatacaktım ama meğersem yazı yerim kalmamış. Neyse bence hepsini kendiniz tanımanız zaten daha güzel olur. Hepsinin ayrı bir hikayesi var. Astarion çok üzücü bir hikayeye sahip. Gale ise güç manyağı bir deli, hatta bu ona ve partinize çok pahalıya patlıyor. Karlach ise tam bir aşk kadını ama vücudunda kalp yerine bir cehennem moturu var ve sonuna kadar elinden tutabilmek için çok çaba harcamanız lazım. Lae'zel tipsiz çirkin bir yaratık. Hiç sevmedim zaten oynamadım da, ama Kraçilesi varmış ona hizmet etmeyen isteyen bir garip kişilik. Gölgeyürek ise gizli bir tarikatın elemanıymış, hafızası silinmiş. İkinci bölümde hafızasını yeniden kazandığında ve üçüncü bölümde eski hayatına dair izleri bulduğunda onunla mutlu oluyorsunuz, gözleriniz doluyor. Wyll ise bir şeytanın uşağı, başınıza türlü belalar açıyor. Şeytanlarla anlaşma yaparsan böyle olur gerizekalı. Neyse işte böyle arkadaşlar.

--- Gönül kimi severse odur güzeli. Hiç birisi sevdiğime benzemez ---

Şüphesiz herkesin kalbinde özel bir yere sahip olan bir kitap, bir film veya bir video oyunu vardır. Burada medium'un yani aracın ne olduğu önemli değildir. Önemli olan anlatılan hikaye, karakterler ve bizim onlarla ne kadar özdeştiğimizdir. Zaten hayat denen şey de çoğunlukla yaşadığımız deneyimler, tanıştığımız insanlar ve bunların bize kattığı olumlu ya da olumsuz şeylerden ibaret değil midir.

Tam da bu noktada bir video oyunu hayal gücümüzü harekete geçirerek hem ruhumuzu besleyebiliyor ve etkileyebiliyorsa, hem de farklı pencerelerden farklı hayatlara bizi dahil edebiliyor ve onlarla bağ kurmamızı sağlayabiliyorsa, işte o zaman hem bedeni, hem ruhani alemimizin merkezi, hem de manevi yönü ile hak ve hakikat pusulamız olan kalbimizde haklı yerini bulabiliyor.

Baldur Gate serisinin ilk oyunuyla tanıştığım zaman sanırım daha 16 yaşlarında yeni filizlenen gencecik biriydim. Yani tüm imkanları sınırlı, ağzı açık- dili dışarıya sarkmış, her türlü bilgiye- deneyime, olguya aç, meraklı mı meraklı, eli şeyinde gezen bir ergendim. İşte benim için Baldur Gate aç bir kurdun önüne atılan bir kuzu gibiydi.
https://steamcommunity.com/sharedfiles/filedetails/?id=3039227159
Nasıl oldu da bu oyun elime geçti, nereden buldum da oynadım şu an gerçekten anımsamıyorum. Muhtemelen ismini veya kapağındaki görselleri beğenerek satın aldığım onlarca oyundan biriydi. Oyuna başlar başlamaz bunun daha önce oynadığım hiçbir oyuna benzemediğini hemen fark ettim. Oyun bana olmak istediğim bir karakteri yaratma şansı veriyor ve beni bambaşka bir dünyaya götürüyor ve yaptığım seçimlerin yansımalarını deneyim etme fırsatını veriyordu.

Oyunu oynadıkça resmen büyülendim. Bana katılan yoldaşlarla birlikte gizemli ve karanlık mağaralara daldım, korkunç ve efsanevi yaratıkları kestim, muhteşem hazinelerin, ezoterik artifact'ların peşine düştüm ve sıra dışı ilişkilere girdim. Yaptığım her seçimin öngörülemeyen sonuçları ve aldığım her kararın arkamda bıraktığı bir iz vardı. İstersem bir aziz ya da tam tersi bir pislik olabilirdim. Bir çiftçinin kayıp oğlunu bulmasına yardım edebilir ya da onu soyup öldürebilirdim. Kendimi gerçeği ve adaleti savunmaya adayabilir ya da cebimi doldurmak için insanları kandırabilirdim. Yalnızca iyi ve kötü yollarda değil, aradaki tüm gri alanları da gezebilirdim.

Yıllar geçtikçe büyüdüm ve rol yapma oyunları da benimle birlikte büyüdü ve hayatım boyunca bana her daim eşlik etti. Onlar sayesinde hem hüzünlü, hem gülünç hem de gerçeküstü maceralara tanıklık ettim. Piksellerden oluşsa da bir çok insanla tanıştım ve onların hikayelerine, dertlerine ortak oldum ve onlarla aramızda ömür boyu sürecek bağlar oluşturdum.
Şimdi geriye dönüp baktığımda aynı kaderi paylaştığımız kardeşim diyebileceğim Imoen kim unutabilir ki...
Her daim yanımda olan ve bana ablalık, abilik yapan gerçek dost Jaheira ve eşi Khalid kim unutabilir ki...
Bazen tezcanlılığı yüzünden sert ve agresif tavırları olsa da aslında içinde pamuk gibi kalbi olan Minsc ve sevgili dostu Boo kim unutabilir ki...
En ihtiyacım olan anlarda birden karşıma çıkan ve bana yol gösteren babacan tavırlarıyla Elminster ustayı kim unutabilir ki...

Yukarıda satırlardan anlaşılacağı gibi Baldur Gate benim için çok özel bir oyun arkadaşlar hatta o benim sevdiğim, sevdiceğim, o benim sultanım diyebilirim. Bu yüzden Baldur Gate 3 duyurulduğu zaman tabiri caizse piyangodan para çıkmış gibi sevindim, hopladım zıpladım, önüme geleni kucaklayıp öpücüklere boğdum desem yeridir. Hal böyle olunca da oyun erken erişime açılır açılmaz yaydan çıkmış ok gibi fırlayıp hemen satın aldım. Hatta ülkemizde oyunu ilk alan kişi ben bile olabilirim çünkü oyunun çıkış saati yaklaştığında '' çık be oyun, çık be oyun '' diye diye Steam'ı refresh etmekten telef olmuş olabilirim.

Ama tüm bunlara rağmen biliyordum ki oyun tam sürüme geçene kadar oynamayacağım. Ve yine biliyordum ki bu süre 2-3 sene sürecekti. Ama olsun dedim, bu oyunun varlığı bile yeter. Yeter ki kütüphanemde olsun, yeter ki onla göze göze gelip az da olsun hasret gideriyim. İşin tuhaf tarafı oyun çıktıktan sonra oyunu oynamaya çekindim. Belki de bunun nedeni onu beklemenin heyecanına, onun bir gün gelecek olması umuduna o kadar alıştım ve sevdim ki bu duyguların bana verdiğe bu küçük mutluluğu kaybetmek istemedim. Zaten hayatımızdaki en büyük mutluluklar, bize küçük gibi görünen anların içinde gizli değil midir.

Baldur's Gate 3 de yaklaşık 350 saat vakit geçirmiş durumdayım ama hala yarısına gelmiş bile değilim. Yani anlayacağınız gurbetten vatanına dönmüş bir gurbetçi gibi Faerun'nun her köşesini karış karış geziyorum. Attığım her adımın, aldığım her nefesin keyfini çıkarıyorum. Dağlarına tepelerine çıkıp öylece dakikalarca manzara seyrediyorum. Nehri'nde, çayında duruyor suyunu içip serinliyorum.. Doğasında dolaşıp kuşların rüzgarın sesini dinliyor ve huzur buluyorum.

Şimdiden paylaşmak istediğim pek çok deneyim, anlatmak istediğim sayısız hikaye, hakkında çok şey söylemek istediğim bir çok yeni dost ve beyin hücrelerimin hala sindirmeye çalıştığı unutulmaz anlar var. Hem her şeyi bir anda söyleyip anlatmak istiyorum hem de susmam lazım biliyorum çünkü oyunu oynamayan bir çok arkadaşım var. Onların oyun zevkini kaçırmak istemiyorum.

Ama sanırım şunları gönül rahatlığıyla söyleyebilirim. Oyun da, keşfettiğiniz dünya, tanıştığınız karakterler, turn-base savaş sistemi inanılmaz derinliğe sahip. Özellikle oyundaki her karakter çok iyi detaylandırılmış. Her birinin kim olduğunu şekillendiren bir arka plan hikayesi, hayalleri, arzuları, duyguları var. Oyunda aldığınız her kararın, gösterdiğiniz her tavrın onlar üzerinde bir karşılığı var.

Oyunun turn-base savaş sistemi ise en üst seviye zorlukta bir satranç oyunundan farksız diyebilirim. Doğru zamanda ve yerde en uygun hamleleri yapmak yani düşmana göre pozisyon almak, düşmanın avantajlarını-dezavantajlarını analiz edip ona göre en uygun araçları devreye sokmak, satranç oyunundaki bir vezir gibi düşmanın en önemli elamanlarını en kısa sürede etkisiz hala getirerek avantaj sağlamak gibi bir çok taktiksel ve analitik unsur içeriyor.

Oyunun dünyası ise devasa ve ayrıntılarla dolu tabiri caizse her taşın altından bir giz, bir detay ve anlamlı teferruatlar çıkıyor. Eğer her köşeye bakayım, her yeri didik didik araştırayım, bulduğum kitapları okuyayım, herkesle konuşayım derseniz benim gibi bu oyunda yüzlerce saat vakit geçirebilirsiniz ama buna rağmen bu oyunun sunduğu her şeyi tek bir oyunda bulmak, keşfetmek ve görmek imkansız gibi bir şey....

Uzun lafın kısası Baldur's Gate 3 her anlamda eğlencenin ve bir oyun olmanın ötesine geçen tecrübelerden biri. Bu sadece bir kere bitirip unutacağınız bir oyun değil. Yıllar boyunca tekrar tekrar oynayacağınız ve ömür boyu yanınızda kalacak bir deneyim, tıpkı serinin diğer iki oyunun da olduğu gibi. Yani anlayacağınız arkadaşlar şimdiden kalbinizde ufak bir yer daha açmaya hazır olun derim.

Ama gelin görün ki tüm bu övgülerime rağmen Bg 3 benim için hala ilk iki oyunun çok gerisinde. Neden diye sormayın çünkü bunun nedenini tam olarak bende bilmiyorum.
Belki de bunun cevabı yukarıda yazmış olduğum şu cümlesinin içinde saklıdır. ( Baldur Gate benim için çok özel bir oyun arkadaşlar hatta o benim sevdiğim,sevdiceğim )
Belki de bu cevap bazen kelimelerin yetersiz kaldığı yerde her türlü duygunun tercümanı olan güzel türkülerimizin birin de saklıdır..
Gönül kimi severse odur güzeli. Hiç birisi sevdiğime benzemez.... Diye başlayan...
Bilemiyorum...
En iyisi bu güzel türkümüzü siz dinleyin belki o zaman ne demek istediğimi daha iyi anlar bana hak verirsiniz.
https://www.youtube.com/watch?v=kYIsXGiI-oI
Neyse arkadaşlar bana kalsa ben sabaha kadar bu oyun hakkında konuşabilirim, gerçi şu an sabah olmak üzere, hatta oldu bile, çünkü şu an sabah ezanının o huzur veren, içinizi ferahlatan ve kendinizi güvende hissettiren muhteşem melodisi eşlinde size veda ediyorum.