izigame.me

BioShock deneyimim, Atlantik Okyanusu'nun ortasında, şiddetli bir fırtınanın ortasında bir uçak kazasıyla başladı. Enkazdan sağ kurtulduktan sonra, beni okyanusun derinliklerine, Rapture adlı bir su altı şehrine götüren bir deniz fenerine sığındım. Bu andan itibaren, alıştığım gerçekliğin tamamen dışında bir dünyaya adım atmış oldum.
Rapture, Andrew Ryan adlı bir vizyoner tarafından 1940'ların sonlarında inşa edilmiş, sözde bir ütopyaydı. Sanatın, bilimin ve bireysel özgürlüğün en üst düzeyde olduğu bir yer olarak tasarlanmıştı. Ancak, şehre vardığımda, ütopyanın distopyaya dönüştüğünü görmek beni derinden etkiledi. Genetik modifikasyonlar, yani "Plasmidler" ve onları üreten "ADAM" adlı bir madde, toplumu parçalamış, insanları "Splicer" adı verilen, akıl sağlığını kaybetmiş yaratıklara dönüştürmüştü.
Rapture'daki ilk anlarım, tam bir şok ve kafa karışıklığı haliydi. Etrafım yıkım, şiddet ve çılgınlıkla çevriliydi. Kendimi savunmak için bulduğum ilk araçlar, bir anahtar ve bir tabancaydı. Kısa süre sonra, Plasmidler hakkında bilgi edinmeye başladım ve kendime de birkaç tane enjekte ettim. Bu genetik modifikasyonlar bana telekinezi, elektrik ve pirokinetik güçler gibi olağanüstü yetenekler kazandırdı. Bu yeni yetenekler, Rapture'ın tehlikeli ortamında hayatta kalmam için gerekliydi.
Şehri keşfederken, Andrew Ryan'ın ses kayıtlarını buldum. Bu kayıtlar, Rapture'ın kuruluşundan çöküşüne kadar olan hikayesini anlatıyordu. Ryan'ın ideolojisi, bireycilik ve serbest piyasa ekonomisine aşırı bir inanç üzerine kuruluydu. Bu ideolojinin, şehrin çöküşünde önemli bir rol oynadığını gözlemlemek, oldukça düşündürücüydü.
Deneyimim boyunca, "Little Sister"lar ve onları koruyan devasa "Big Daddy"lerle defalarca karşılaştım. Little Sister'lar, ölülerden ADAM topluyorlardı. Onları kurtarmak veya ADAM'larını almak gibi ahlaki bir ikilemle karşı karşıya kaldım. Kurtarmak, daha az ADAM sağlıyordu ancak daha sonra bana ek ödüller kazandırıyordu. ADAM'larını almak ise, daha fazla ADAM veriyordu ancak ahlaki açıdan kabul edilemezdi. Bu seçim, deneyimin en etkileyici yönlerinden biriydi ve ahlaki kararların sonuçlarını düşünmeye zorladı.
Rapture'ı gezerken, şehrin farklı bölgelerini keşfettim: Medical Pavilion, Neptune's Bounty, Fort Frolic... Her bölge, kendine özgü bir atmosfere ve zorluklara sahipti. Farklı türde Splicer'larla karşılaştım ve her birine karşı farklı taktikler geliştirmem gerekti.
"Atlas" olarak bilinen bir karakterle iletişim kurdum. Atlas, ailesini kurtarmam için benden yardım istedi. Ona güvendim ve talimatlarını izledim. Ancak, daha sonra Atlas'ın aslında Andrew Ryan'ın en büyük düşmanı olan Frank Fontaine olduğunu öğrendim. Bu ihanet, deneyime yeni bir boyut kattı ve güven kavramını sorgulamama neden oldu.
Andrew Ryan ile yüzleştiğim an, deneyimin en çarpıcı anlarından biriydi. Ryan, beni golf sopasıyla öldürmemi emretti ve ben de ona itaat ettim. Bu sahne, özgür irade, kader ve itaat kavramlarını derinlemesine inceledi.
Sonunda, Fontaine'i yendim ve Rapture'dan kaçmayı başardım. Ancak, bu su altı şehrinde yaşadıklarım, beni derinden etkilemişti. Rapture'da tanık olduğum çöküş, ideolojik fanatizmin ve genetik müdahalenin tehlikelerini gözler önüne seriyordu.
BioShock, sadece bir oyun olmanın ötesinde, felsefi ve ahlaki soruları ele alan, unutulmaz bir deneyimdi. Rapture, unutulmaz bir mekân ve BioShock, unutulmaz bir deneyim olarak zihnime kazındı. Bu deneyim, oyunların sadece eğlence aracı olmadığını, aynı zamanda derin anlamlar ve mesajlar içerebileceğini bir kez daha kanıtladı.

Oyun çıkalı 20 yıl kadar olmuş, oynamaya değer mi? Evet, değer.
Yarattıkları dünya olağanüstü. Karakterler, mekanlar, tasarımlar, hepsi çok ilgi çekici, deli işi yani. Kurgusu, sizi her mekanı gezmeye teşvik ediyor zaten, vay be insanlar neler tasarlamış diyorsunuz oynarken. Fallout'un kuzeni gibi bir şey.
Benim söyleyebileceğim şeylerden çok daha fazlasını yıllar önce söyledi bir sürü insan BioShock için, o yüzden detaylı yazmıyorum. Ama bu oyunu denemek için zamanın bir önemi yok, görsellerine, kısa videolarına falan bakın, atmosferi ilginizi çekiyorsa açın oynayın. Böyle başyapıtlar "eskimiyor" çünkü.

Oyun estetik anlamda mükemmel 50,60 dönem müzikleri olsun her mekana özgü asılmış posterler olsun mekan tasarımları olsun repture şehrinin ihtişamı olsun insanı inanılmaz etkiliyor.oynadığım süre boyunca durup sürekli etrafı inceledim.hikayeyi tamamen telsiz ve ses kayıtlarından dinliyoruz sinematik sahne pek yok oyunda. repture'ın tekinsizliğini,yalnızlığı çok iyi veriyor.
oynanışa gelirsek düşmanları yakan ve elektrik veren özel yeteneği kullanmak eğlenceli onun dışındaki yetenekler gereksiz bence. eminim kimse kullanmamıştır.genel olarak oynanışı günümüzde hala oynanır seviyede. kanımca bioshock; call of duty half life gibi oynanırsa zevki çıkmaz. etrafı inceleyip ölen cesetlerin üstünden çıkan ses kayıt cihazlarını dinleyerek,notları okuyarak günlük hayatta neler yaşadıklarını karakterlerin geçmişlerini öğrenmek daha tatmin edici bir oyun deneyimi olur.
Son söz olarak bioshock'u çok sevdim hikayeli fps seven her oyuncuya tavsiye ediyorum.