izigame.me

Control bol bol çatışma vadeden, süper güçlerin bulunduğu bir ortamda nedense bulmaca da çözmenizi isteyen, pek açıklayıcı olmayıp da sanki çok mantıklıymış gibi davranan bir yapım. Benim için ise çok büyük bir hayal kırıklığı. Özellikle yapılan yorumlar ve Remedy firmasının şu ana kadar çıkardığı oyunlar beklentiyi arttıracak cinsteydi. Oyunu sevebilmek için çok uğraştım, oyunun dünyasının bir noktada beni içine çekeceğine ve hikayeyi odaklanabileceğimi düşündüm. Ancak son iki haftada neredeyse 10-12 oturuşumda ancak beş saat kadar ilerleyebilmişim. Daha fazlasına da katlanamıyorum.

Öncelikle hikaye ana karakterimiz Jesse'nin, kayıp kardeşi Dylan'ı bulmak için oyunun geçtiği büroya gelmesi ve ardından bir takım süper güçler kazanarak kardeşini bulmaya çalışmasını konu ediniyor. Hikaye özellikle etrafta toplayarak bulabileceğiniz notlarla ilerliyor ve etraflıca araştırıp her şeyi bulup okumaya çalıştım ancak hikayeyi hiç beğenmedim. Oyun evreninin nasıl o hale geldiğini de çok detaylandırmıyor yani en azından ilk yarısı özelinde.

Karakterimiz Jesse hayatımda gördüğüm en itici karakterlerden olabilir. Özellikle oyun her hikaye anlattığında sanki biz hiç bir şey anlamıyormuşuz gibi bir de saçma sapan yorumlar yapıyor. İçinde bulunduğu dünyayla alakası yok. Herhangi bir kişiliği bulunmamakla beraber her konuştuğunda elimdeki oyun kolunu duvara fırlatasım geldi. Diğer yan karakterler de aynı şekilde tasarlanmış hiç bir kişilikleri yok.

Harita dizaynı rezil ötesi, haritayı açtığınızda nereye gideceğinizi gösteriyor göstermesine ancak nasıl gideceğinizi ve kaçıncı katta olduğunuzu söylemiyor bir de harita tek bir kat gibi tasarlanmış üç katı tek kat olarak falan görüyorsunuz yol bulmak imkansız.

Oyunun vadettiği hiç bir şey yok mu elbette de ki var. Hayatımda gördüğüm en güzel silah mekaniklerinden ve süper güçlerinden birini barındırıyor oyun. Ancak gördüğüm en iyi mekaniklerden birini taşımasına rağmen geri kalan her şeyi kötü halde vasat bile denilecek seviyede değil.

Müzikler ve atmosfer iyi ancak süper güçlerin bulunduğu bir dünyayla çok bağlantısız. Bu kadar saçma tercihten sonra sırf mekanikleri sevmemden ötürü farklı boss savaşları ve yaratıklarla daha da detaylanabileceğini düşündüm ve arkada podcast açıp oynamaya ettim. Ki boss savaşları ve yaratıklar da pek bir çeşitlilik ortaya koymuyor ki rezil bir yapay zekayla sizi daha da soğutuyor oyun.

Özetle Control elindeki mekaniklere ve ilginç başlayan hikayesine ihanet etmiş bir oyun. Kesinlikle bir başyapıt olma potansiyeline sahip bir oyunu kötü diyaloglar, düşünülmeden yazılmış bir senaryo, hiç bir şey anlatmayan bir harita, ilerlemeyen hikaye , rezalet yapay zeka, gördüğüm en itici ana karakter ve daha nice saçmalıkları ile katlanılamaz bir yapıma çevirmiş Remedy. Kesinlikle parasını hak etmeyen tembel bir yapım kimseye önermiyorum.

Oyunu yapan firma Remedy olduğu için belkide ben fazla beklentiye girip oynamışımdır fakat benim ilk saatler sonrasında çok sıkılarak oynadığım bir oyun oldu. Kendimce artılarını ve eksilerini sıralayayım.
ARTILAR
+Oyunun atmosferi ve kendi dünyası özgün, uğraşılmış ve güzel.
+Oyunun ilk saatlerdeki yarattığı gizem
+Oyunun tüm özellikleri kazanana kadar olan aksiyon yapısı
+Etrafın tamamen dağılabilir olması ve bunun verdiği keyif
+Bulmacalar
EKSİLER
-İlk saatlerde kendini merak ettiren hkaye ilerleyen saatlerde gittikçe oyuncuyu baymaya başlıyor.
-Oyunun hikayeyi anlatış tarzı ilk saatlerde gizemliyken daha sonra gizemini kaybediyor ve hikayeden zamanla tamamen kopuyorsunuz.
-Etrafta sürekli takip etmeniz gereken notlar, ses kayıtları, video kayıtları var bir noktadan sonra benim için sıkıcı olmaya başladılar. Bunları düzgün takip etmezseniz hikayeyi ve oyun dünyasını anlayamıyorsunuz.
-Aksiyon karakterimizin bütün özelliklerini kazanana kadar güzel etrafı dağıtmak farklı düşman tipleri her şeyi kontrol edebilmemiz derken güzel gidiyor fakat bir süre sonra sürekli aynı şey sürekli aynı şey derken oyunun ilerleyen saatlerinde artık tıslayanlar önüme çıkmasın ilerleyim de bitsin kurtulalım oyundan dedirtti.
-SAVE SİSTEMİ: Sanki çok eski oyunlardan kopmuş gibi bir save sistemi var. Bazen küçük çaplı sinir krizleri geçiriyorsunuz. Oyunda öldüğünüz zaman en son fast travel noktasından başlıyorsunuz. Kontrol noktalarını sürekli değerlendirmeniz ve göreve yakın kontrol noktalarında mutlaka durmanız gerekiyor. Yoksa bir anda haritanın başından oyuna tekrar başlayabilriisiniz. Kim bu save sistemini düşünüdüyse tebrik ederim, harika olmuş.
-Oyunda bir zorluk seviyesi seçimi olmaması
-Ana karakter ve tanıştığımız yan karakterlerdeki mimiksizlik ve odunluk.
HARİTA: Harita sistemi o kadar berbat ki katları çözene kadar oyunda deli dana gibi ordan oraya dönüp duruyorsunuz. Sürekli asansöre biniyor kat inip çıkıyorsunuz ama map dizaynı o kadar berbat ki oyunu arada bırakıp başladığınızda ben buraya nasıl gidicem diye illa ki kaybolacaksınızdır. Oyun zevkini acayip baltalayan bir olay.
Benim için eksileri artılarının önüne geçen bir oyun oldu, deneyecek olan arkadaslara ilk birkac saat kesin zevk verecektir sonrasından oyunu uzun süre deneyim etmiş birisi olarak emin değilim fakat muhtemelen baygınlık geçireceksiniz.

Control, telekinezi güçlerini kullanabilmemiz ve atmosferiyle benim fazlasıyla ilgimi çeken bir oyun olmuştu. İlk bitirdiğimde Epic Games’ten 40 liraya almıştım ve Geforce Now’dan bitirmiştim; o zaman bayağı beğenmiştim. Daha sonra Steam koleksiyonculuğum batsın aynı oyunu bir de Steam üzerinden aldım. Belirli bir süre oynadıktan ve oyun hakkında düşüncelerimi tazeledikten sonra bir inceleme yazmaya karar verdim. Lafı fazla dolandırmadan hemen incelemeye geçeyim.

Hikaye ve Karakterler

Control, ilgi çekici bir hikayeye sahip olmasına rağmen hikaye anlatımı konusunda biraz sınıfta kalan bir oyun bence. Bu durum hikayeden bir anlamı çıkarmayı, hikayeyi anlamayı epey bir zorlaştırıyor; nitekim hikayeden hiç bir şey anlayamıyorsun. Karakterlere gelirsek orada durum biraz daha sıkıntılı. Ana karakter dışında hiç bir karakterin ilgi çekici bir yanı yok, akılda kalıcı değiller ve çok ruhsuzlar, ki bazen ana karakter bile bu ruhsuzluğa dahil oluyor ne yazık ki. Kısaca hikaye iyi görünse de hikaye anlatımı yüzünden pek bir şey anlamıyorsunuz, karakterler ise ilgi çekici değil.

Oynanış

Hikaye kısmında inceleme negatif yönde ilerlese de burada işler değişiyor. Tek kelimeyle oyunun oynanışına bayıldım ben. Control, telekinezi güçlerini temel alan bir yapım. Etrafınızdaki nesneleri, gerekirse bazen bina yapılarından parça kopararak düşmanlarınıza fırlatıyorsunuz. Bir de yanınızda silahınız var, ilk başta basit bir pistol gibi olsa da modlayıp geliştirebiliyorsunuz. İşte bu ikisiyle bir de akıcı “movement” mekanikleri ile keyfinize keyif katıyorsunuz. Düşman çeşitliliği bazı yerlerde tekrar etse de, bazı düşmanlar canınızı sıksa da o kadar gözüme batmadı desem yalan söylemiş olmam. Save noktalarını biraz souls oyunlarındaki bonfire kafasında yapmışlar, o biraz canımı sıktı. Neyse ki oyun zor değil. Uzun lafın kısası oyunun oynanışına bayıldım.

Teknik Detaylar

Öncelikle şunu aradan çıkarayım, bu oyun RTX teknolojisini en iyi kullanan oyunlardan. Kendi başına grafikleri enfes iken RTX ile daha iyi hale geliyor. Optimizasyonu da fena değil bence. Oyundaki map düzeninden rahatsız oldum, çoğu zaman yolumu kaybettim, gidilemeyecek yerler sanki gidilebilyormuş gibi gösterilmiş bazı yerlerde; bu da bir yere gitmek için 10 dakika harcamama neden oluyor. Metroidvania gibi yapmaya çalışmışlar belli ki ama becerememişler. Son olarak müziklere çok dikkat etmedim ama “Poets of the Fall - My Dark Disquiet”şarkısına bayıldım. Oyundaki rastgele bir kasetten bulup dinlemiştim, bayağı hoş şarkı.

Kapanış

Sonuç olarak Control, aksiyonu ve oynanışı ile gönlüme taht kuran ama hikaye anlatımı konusunda sınıfta kalan bir oyun oldu benim için. Oyunu ise eksilerine rağmen fazlasıyla beğendim. Eğer ki Epic bedavaya verdiğinde kütüphaneye atıp henüz oynamadıysanız ya da aksiyon seviyorsanız bir şans verebilirsiniz. İncelememi okuduğunuz için teşekkür ederim.