izigame.me

Çoğu kişi gibi benim de ilk izlenimim "Papers, Please tarzı bir oyun bakalım devamı nasıl" şeklinde olmuştu.
Devamı ise hüsran. Oynanış kendini çok tekrar ediyor ama bu tekrar ediş hikayesel olarak bir ilginçlik de barındırmıyor.
Seslendirmeler çok güzel, öveceğim tek yer de burası. Konuştuğum karakterlerin gerçekten bir kişiliği var ve çok rahat bunu hissediyorum.
Oyunun sonları is görmeye değer hissettirmiyor çünkü artık bu devirde youtube diye bir şey var ve oradan bakabiliriz sadece sonları merak ediyorsak. Önemli olan süreçte neler olduğu ve süreç çok sıkıcı.
Bir ölüm meleği olarak öldürüp öldürmeme konusunda arada kaldığım bir, belki iki an olmuştur. oyunun en çok tansiyon yükseltmesi gereken noktalarında bunu hiç verememesi asıl amacının becerilememiş olduğunu bize gösteriyor.

Azrail bile freelance çalışamazken...

Tekdüzeliğini biraz daha kırabilse oyun hakkındaki genel yargım çok beğendim olabilirdi fakat bu haliyle de beğendim, evet. Özellikle başlarda böyle bir mesleği icra etmenin kendine has heyecanıyla başlıyorsunuz oyuna; ya elinizdeki sınırlı verilere ve biraz da içgüdülerinize/merhametinize dayalı olarak olabildiğince doğru insanları hayatta tutacak, ya da basitçe kaosa sebep olacaksınız. Ben belki de aşırı sorumluluk duygumdan en doğru olduğuna inandığım yoldan gittim ve ilk seferde en iyi sona da ulaştım bu yüzden acaba yanlış seçimler yapsaydım dünyanın son haline ne kadar büyük bir etkim olurdu bilmiyorum ama bu haliyle aşırı tatmin edici bir finalle karşılaştım dersem de yalan olur.

Başladığım hevesi oyunun sonuna kadar duyamadım, hatta bir yerde Azrail bile evden işe, işten eve çalışıyor hayata bak diye güldüğümü hatırlıyorum. Her gün birilerini öldürüyorsunuz, patronunuza rapor veriyorsunuz ve uyuyorsunuz, ertesi gün yine aynı şeyler. Arada bir uğrayıp ıvır zıvır eşyalar alabileceğiniz bir dükkan ve neredeyse haftada bir açık olan bir bar var ama bunlar da gününüzü farklılaştıracak bir etkiye sahip değiller; tekdüzelikten kastım buydu.

Kötü değil, bir yerde hafif sıkıcılaşmaya başlıyormuş gibi hissettirse de zaten pek fazla uzun da değil. Yorucu/uzun hikayeli oyunlardan bunaldığınızda iyi gidecek kafa dağıtmalık, çerezlik bir oyun tadında.

Şu ana kadar oynadığım en güzel ve en chill oyunlardan birisi. Grafikleri sağlam, içerikleri sağlam, aldığınız her kararınbir sonucu olması oyunu inanılmaz bağlayıcı kılıyor. Mortimer'den alışveriş yaparak eşgalinizi değiştirebiliyorsunuz ve oyunun sonuna ulaştığınızda tekrar başlayıp yeni bir azrail olarak işe başlıyorsunuz. Oyunun 3 tane sonu var görebildiğim kadarıyla ve bitirip yeni oyuna devam ettikçe aldığınız içerikler kaybetmiyorsunuz, o açıdan oyun yeterli zenginliği sunarken aynı zamanda emeğinizin çöpe gitmediğini hissedebiliyorsunuz.
Son olarak Kader'in ilk oynayışımda bana yaşattığı şoku uzun süredir bir oyunda yaşamamıştım, Yapımcı ekibin ellerine sağlık, Türkçe dil desteği için de önce kendim, sonra halkım adına teşekkür ederim.
-----------------------------------------------------------------------------------------------------
One of the most beautiful and chillest games I've ever played. The graphics are solid, the content is solid, and the fact that every decision you make has a consequence makes the game incredibly binding. You can change your outfit by shopping from Mortimer, and when you reach the end of the game, you start again and start working as a new grim reaper. As far as I can see, the game has 3 endings, and as you complete it and continue with the new game, you do not lose the content you have acquired. In this respect, while the game offers sufficient richness, you can also feel that your efforts are not wasted.
Finally, I haven't experienced the shock that Kader gave me in my first play in a game for a long time. Well done to the production team, I would like to thank first myself and then my people for the Turkish language support.