izigame.me

Ghostrunner’ı ilk defa Steam Next Fest’te demosunu yayınladıklarında görmüştüm. Cyberpunk, katana ve gördüklerim karşısında adeta şok geçiren ben gidip hemen demoyu denemiştim. Neticede oyunu beğendim ve çıkışını beklemeye başladım. Oyun çıktı, hatta üzerinden aylar geçti ve sonunda Epic Games’teki indirimde yakalayıp aldım hemen. Oynayıp bitirdim ve bazı oyunlarda da yaptığım gibi koleksiyonculuğum galip geldi ve oyunu bir de Steam’den aldım. Artık bu oyunun incelemesini yazabilirim, lafı uzatmadan geçiyorum incelemeye.

Hikaye ve Karakterler

Oyunun hikayesi ve karakterleri hakkında söyleyebileceğim çok bir şey yok aslında. Hikaye oldukça sıradan ama kötü değil, belirli noktalarda ilgi çekici olabilen, neticede iyi diyebileceğim bir kalitede bence. Karakterler de aynı şekilde, zaten düşmanlarınız dışında kimseyi fiziksel olarak görmüyorsunuz. Bu karakterlere bağ kurmayı zorlaştırsada hem sizi rahatsız eden hem de bunu amaçlayan bir oyun değil. O yüzden çok önemli bir eksi sayılmaz. Söylemek istediklerim bu kadar, ne eksik ne de fazla.

Oynanış

Oyunun oynanışı bu oyunun seviyesini yükselten en önemli şey bence. Önce dövüş sisteminden biraz bahsetmek gerekirse; oyunumuz hızlı, reflekslerinize dayalı bir oynanış sistemi barındırıyor. Bosslar haricindeki herkese tek atıyor, ama aynı zamanda tek yiyorsunuz. Katananız, shurikeniniz ve sibernetik güçlerinizle bu zorlu dünyada ilerlemeye çalışıyorsunuz.
Peki oynanış keyifli mi, kesinlikle keyifli. Katana ile önünüze geleni hızlıca biçmeye çalışmak inanılmaz bir şey. Vuruş hissi, animasyonlar, kan efektleri oynanışı keyifli kılmak için elinden geleni yapıyor. Diğer yardımcı silah ve güçleriniz de oldukça yeterli geldi bana. Bir de parkur sistemimiz var. Ghostrunner, hem bir yerden bir yere giderken, hem de dövüşürken kullanmanız gereken bir parkur yapısına sahip. Duvar ya da dik zeminlerde koşma, belirli yerlere hook atma, eğimli yokuşlardan hızlıca kayarak hız kazanma gibi mekaniklerle dövüşmek kadar parkur yapması da zevkli bir oyun Ghostrunner.
Bölüm tasarımları yer yer sinir bozucu olsa da, özellikle saçma sapan bazı bulmaca sekanslarında tempo oldukça düşse de oyunun bütünlüğüne bakınca onları da iyi bulduğumu söyleyebilirim. Bosslar ise iyi, akılda kalıcılığı tartışılır olsa da o an için oldukça eğlenceli (ilk boss hariç o tam bir sabır testi).
Kısaca, dövüş ve parkur mekanikleri çok iyi, bölüm tasarımlarının geneli iyi ve bulmacalar tempo düşürenler hariç iyi ve bossların yeterli olduğunu söyleyebilirim.

Teknik Detaylar

Oyunun grafikleri gayet yeterli bence, atmosfer ve ışıklandırmalar grafiklerin arkasından güzel bir destekçi olarak iyi bir iş çıkarıyorlar. Oyunun optimizasyonu iyi gibi geldi, sadece saçma sapan yerlerde FPS düşüşlerine rastladım, onlar da aşırı rahatsız etmedi beni. Kozmetikler (katana skinleri) toplamak zorunda olmamız dışında gayet iyiler. Son olarak müzikler bulunduğu ortama uygun, kaliteli müzikler.
Project: Hel ek paketini henüz deneme fırsatım olmadı, onun hakkında şu anlık yorum yapmayacağım ama deneyip bitirdiğimde incelemeyi güncellemiş olurum muhtemelen.

Kapanış

Sonuç olarak Ghostrunner, zorluğuyla ara ara saç baş yoldurtsa da benim beğendiğim; cyberpunk, katana ve parkur oyunlarını sevenlerin bir şans vermesini düşündüğüm bir oyun benim için. Fiyat konusunu Steam dolara geçtiğinden beri incelemelerimde değinmiyorum ama en uyguna bulduğunuz bir yerden alıp oynayabilirsiniz. İncelemeyi okuduğunuz için teşekkürler…

Ghostrunner : 28/100
Oyuna başlamamla birlikte daha oyunun bölüm/level içerisinde bana kaç defa öldüğümü aktif ve güncel şekilde göstermesinden işkillenmiştim. Hislerimde de sonuna kadar haklı çıktım son zamanlarda gördüğüm EN BÜYÜK scripted level design ve gameplay bu çöplük denen Ghostrunner'ın içerisinde saklı.
Bence Bu O**** Ç**** oyunun yapım aşamasını bitirdikten sonra baktılar oyunun tamamı 3-4 saat sürüyor neden bu oyunu rogue-like yapıp oynamaya süresini 4 saat daha yükseltmiyoruz demişler. Sonuçta oyun pazarı "rogue-like" etiketi görünce erekte olan bir avuç dolusu virgin dolu.
Oyunda fight atılacak herhangi bir salona girdiğinizde savaşı siz yapmıyorsunuz! En ufak oyuncuya bırakılmış bir yaratıcılık sergileyemiyorsunuz! Her şeye zamanında basmalı, zamanında duvara tırmanmalı ve zamanında dash atmalı veya skill kullanmalısınız! Size bırakılmış tek seçim savaş dönecek olan odaya/arenaya "sağdan mı gireceksin? yoksa soldan mı???" bunun dışında kalan her şeyi oyun sizi öldüre öldüre öğretmeye çalışıyor zaten.Nerede space basmak ZORUNDA olduğunu veya nerede Dash atmanız gerektiği gibi... oyuncuyu öldüre öldüre öğretiyor. Oyuncuya 3 can hakkı verse o çöp sistemleri çökecek çünkü biliyorlar, herkes ve her şey size tek atıyor. Scripte uymadın ve keni başına plan kurmaya mı çalıştın? KURAMAZSIN! Düşmanların her birinde aimbot var!
Düşmanlarda aimbot olması zaten beni KAHKAHALARA boğmuştu. Bölümler zaten scripted birde neden yapay zeka için yazılım kasıp para harcasınlar değil mi? Koy baba aimbotu ver her düşmana kaç saniyede bir ateş edeceğinin komutunu, bırak oyuncu oynasın! peh amk çocukları sizi! Bir zeki sizsiniz zaten.
Bölüm dizaynları rezalet ötesi. Oyun challenge map oyunu oldu bari "HİKAYE" ekleyelim demişler de öyle eklemişler hikayeyi zaten. Sadece arka planda konuşan 3 karakterin diyaloglarından ibaret bu "HİKAYE". Eğer hikaye oyunu böyle yapılıyorsa benle agaların tek bir subject üzerine tüm bir sohbetimizi kaydedip oyun yazılımına koyar dinletirim millete.
Oyunu bitirmeme birkaç bölüm kalmasına rağmen devam etmeyeceğim, benim vaktim bu oevladı oyundan ve türevlerinden daha değerli. 2 saat daha oynasam pi* edip bitireceğim zaten oyunu. Birde utanmadan 2. oyununu çıkarmışlar LKXAHLIJLkjsdlkfjeowılkıjKJHSALKIYQWHLKDAHWSOIEQW
pardon unuttum oyun pazarında virgin çoktu

Giriş

Hoplaya zıplaya adam kestiğimiz, gerçekten bir "oyun" olan yapıt. Piyasadaki Triple-A yapımlar düşünüldüğünde artık oyunların oyun olmaktan ziyade film olduğunu söylesem pek yalan olmaz. Büyük bütçeli yapıtlara baktığım zaman eğlenceden veya oyuncuya bir mücadele vermekten ziyade hikayemi anlatayım, ona uygun mekanikler ile de interaktif bir deneyim sunayım tarzında bir yaklaşım var. Bunu sevmiyor değilim, seviyorum fakat yapımcılar diğer etmenlere o kadar fazla önem veriyor ki oynanışı geliştirmeyi unutuyorlar artık. Bu da günümüz oyunlarını oyun olmaktan alıkoyuyor daha çok interaktif deneyimlere dönüşüyorlar. Bu oyun ile bunu tekrar hatırladım desem yalan olmaz.

Oynanış

Hızlı bir şekilde bütün düşmanlarınızı doğradığınız, zaman ile açıla skiller ile oynanışın renklendiği harika bir kombinasyon var karşımızda. Oyunun temel mekaniği tek kurşunda ölmeniz. Evet, kulağa biraz karın ağrısı verecek gibi geliyor ama durum böyle değil. Temel mekanikleri o kadar sağlam temellere atılmış ki hoplaya zıplaya milleti doğramak gerçekten aşırı keyifli. Oyun tam ha sıktı ha sıkacak olduğunda size yeni bir yetenek veriyor ve oyunun temposunu düşürmüyor. Bu yeteneklere bakacak olursak; lazerden bir kılıç darbesi yollama, Star Wars'ın force'undan esinlenilmiş bir itiş gücü, zihin ele geçirme ve son olarak işaretlenen kişilerin içinden hızlıca geçen bir yetenek. Bunların hepsinin yanı sıra pasif yetenekleri de düzgünce kombine ettiğinizde tadından yenmez bir deneyim ortaya çıkıyor.

Ses ve Müzik

Oyunun ses dizaynı her oyundaki gibi oynanışa hizmet ediyor. Örneğin arkanızda yer alan bir düşmanın size vuracağını anlamanız için bir ses efekti. Düşmanın ateş ettiğini anlamanız için bir ses efekti tarzında çok basit fakat kullanışlı bir ses dizaynı var. Müziklere gelecek olursak oyunun teması olan Cyberpunk'a fazlasıyla uyumlu olduğunu ve eğlenceli müziklere ev sahipliği yaptığını söylemek yanlış olmaz. Aman aman akılda kalıcı bir müzik olamasa da amaca hizmet ettikleri için gayet iyiler diyorum.

Sonuç

Sonuç olarak bakacak olursak; bana "oyun" terimini tekrardan hatırlattığı, aşırı eğlenceli 12 saat geçirmeme sebep olduğu ve genel olarak iyi bir oyun olduğu için gönül rahatlığı ile tavsiye ediyorum. Steam'in dolara geçtiği şu günlerde indirimlerde çok ucuz fiyatlara bulabilirsiniz diye umut ediyorum.