izigame.me

Oynadığınız her oda ve silahlar birbirinden farklı hissettiriyor ve bu yüzden de oyun sıkılmanızı engelliyor.Sadece biraz ustalaşmanız ve bossların pattern'larını okumanız lazım yoksa sıkıntı çekersiniz.(İlk boss'u 100 bin defa kesmişimdir herhalde:D)
Her ne kadar rougelike türünü pek beceremesem de bu oyunun özellikle bu oyunun hızlı ve akan oynanışı beni büyüledi.
Öncelikle oyuna başladığımızda biz daha ne olduğunu anlamadan oyuna atıyor ve düşmanlarla savaşmaya başlıyoruz. Tabii ki çok da uzun olmayan bir süre sonrasında ölüyoruz ve babamızın yani Hades'in evinde kan havuzunun içinde doğuyoruz. Burada doğmamızın sebebi bizim Hades'in oğlu yani bir tanrı olamamız.
Ana karakterimiz Zagreus, babasının artık baskılarına dayanamaz ve Underworld'den kaçmaya çalışır. Kaçması için de yeryüzüne çıkması gerekir ve tabii bu kolay olmaz çünkü babası Underworld'ü oradan bizim dahil kimsenin çıkamayacağı şekilde canavar ve tuzaklar ile donatmıştır.
Oyun her ne kadar bir Roguelike olsa da sizi zorlamıyor, çünkü öldüğünüzde kaybedecek hiçbir şeyiniz yok. Aksine kazanıyorsunuz. Ölünce topladığınız materyaller hiçbir yere gitmiyor, onlarla yeni silahlar ve yeni geliştirmeler açıyorsunuz. Ve tabii ki hikayeyi de ilerletiyorsunuz.
Oyunun içinde kullandığımız toplam 6 tane silah ve o silahların da 4'er tane birbirinden farklı oynanış dinamikleri sunan geliştirmeleri var. Bu silahların vuruş hissi yüksek ve oynaması aşırı zevkli. Bir de bu silahlara hem kalıcı hem de tek bir oyun içinde tek bir ölümde biten "Boon"ları alabiliyoruz. Oynadığınız her oyunda aynı silahı 6-7 kere kullansanız dahi farklı hissediyorsunuz. Bunun en önemli sebebi de bize yardım eden "tanrılar". Oyunda çok fazla tanrı ve bu tanrıların size verdiği sayısız özellik ve güç. Bu özelliklerin sayısı da oldukça fazla. Bir oynayışınızda(yani başlayıp ölene kadar oynamanız) aynı tanrı defalarca gelse bile aynı özellik asla gelmiyor çünkü her tanrının size verdiği yaklaşık 20'şer tane skill var. Oyunda Hades'in oğlu olduğumuz için bu tanrıların hepsi akrabamız ve hepsi ile bir ilişkimiz var. Bu ilişkilerde de yeri geliyor onlara özel bir içecek olan Nektar veriyoruz yeri geliyor ikisi arasında seçim yapmak zorunda kalıp diğerini kızdırıyoruz. Tanrılarla ilişkimiz iyi olduğu zaman da bize belirli itemler veriyorlar. Diyelim ki Ares'in itemini aldınız ve kullanıyorsunuz. Onu fazla kuıllandığınız için Ares size daha iyi özellikler veriyor.
Oyunun her bölgesinde fazla fazla düşman ve çeşitleri var. Düşmanlar iyi dizayn edilmiş ve her bölgeye özgüler. Her bölgenin sonunda da ter döktüren bir Boss var. Bu bossların hepsini tek tek ele almak isterdim ama kesinlikle gidip bizzat kendiniz keşfetmelisiniz. Bu bossların en iyi yanı da kendilerini hiç tekrar etmiyorlar. Siz öldükten sonra ya da bossu öldürdükten sonra gittiğinizde aranızdaki diyaloglar değişiyor. Tabii ki diyaloglar dışında oynadıkça bosslar da değişiyor. Ve deneyiminiz apayrı oluyor.
Kısacası bu türün kesinlikle ama kesinlikle en iyi oyunu bu
Bu incelemeyi yazdıktan sonra oynamaya devam edeceğim

Rogue like türünü sevenleri içine çeken güzel bir oyun.Sistem optimizasyonu gayet iyi,oyun çok akıcı.Silah çeşitliliği konusunda her silahın kendine göre güzel özelliği var kötü özelliği var hiçbir silaha çok iyi veya çok kötü diyemiyorsun.Silahlarla olan combolar çok çeşitli bir oynayış sunuyor.Saatlerce oynayabiliyorsun.Kısaca oyunu çok sevdim şimdi gelelim bu oyunu sevdim madem niye önermiyorum kısmına.Abi ben bu oyunu Rogue like olduğu için aldım.Sen bu oyunu rogue like olarak pazarlıyorsun.Bu oyunu öneren kişiler rogue like diye öneriyor.Yani ölüp ölüp dirilme temelli bir oyun.Sen benim karşıma neden Souls like oyunlardaki gibi Boss koyuyorsun.Bak Rogue like oyunların tamamında düşman ölür sen de yoluna devam edersin bu 2+2 4 bir şey.Babam mıdır nedir sakallı bir denyoyu tam kestim ne güzel seviniyorum bir de ne göreyim herif tekrar doğdu.Lan sen Dark Souls musun benim karşıma tekrar tekrar doğan boss getiriyorsun hayır madem getiriyorsun o zaman Dark Souls gibi check point noktası koymak zorundasın lan.Bu nasıl bir oyun tasarlama mantığıdır.Ben 1 saat boyunca Cehennemin dibinden çıkıcam diye orda bir savaş veriyorum Zebanisi ayrı kelebeği ayrı şövalyesi ayrı Glatyatör görünümlü Maraş Öküzü ayrı bir emek vere vere geliyorum Babamı dahi öldürüyorum kalkıp sen adamı tekrar doğuruyorsun.Ben şimdi bu oyun Dark souls gibi zorlu boss fightları olan bir oyun olduğunu bilsem korsan alırım niye siz gibi oyun türlerini ayırt edemeyen bir firmaya destek olayım.Şimdi babamı tekrar tekrar kesmek için gerekli motivasyonu ben kendimde bulamıyorum,uzun müddet de oyunu oynamayacağım,yapma bunu işte,direkt soğudum.Bu önemli değil diyen olursa da benim için önemli lan.Rogue like rogue liketır herkes Souls like sevmez bazıları da Souls like tercih etmez.Ben bu grafiğin Quaresma sevenler kısmındayım!

Okey bi oyun. Roguelite ın hakkını veriyor. Çok tekrarla, farklı silahtır, boondur, bufftır ile haşır neşir olup başarmaya çalışıyoruz. Hikaye traş, ha böyle miymiş gibi bakıp, sonra geçiyorsunuz. Bazı müzikler çok iyi, onları da ayrı yerlerden dinlersiniz, onun dışında çok dikkat uyandırıcı değildi. Güzel eğlendirip, çata çuta kese kese ilerliyorsunuz ve main görevi bitirmeye yaklaşana kadar farklı hissettiriyor. Bayılmaya başlayınca zaten bitiyor oyun. Yuvarlak hesap her 3 rundan birini başararak 30 runda bitirdim. Oyun açlığınız varsa, bi şey bakarken oynamalık, çıtır çerez bi şey arıyorum derseniz indirimde yapıştırın. Ölem bitem, anam babam diye yıkılcak bi şey yok ama güzel.