izigame.me

Oyun güzel 90 saat oynadım hayatta görebilceğiniz en iyi rpg oyunlarından bir tanesi fakat oyunda fazlası ile eksik de var oyunun en başlarında bakır kasarak sefil hayatı çekerek gelişiyorsunuz kendinize yaşdaıklarınızla bir amaç çıkarıyorsunuz fakat bir süre sonra aşırı güçlü oluyosunuz herkesi tek başınıza dövdüğünüz bir ölüm makinası haline geliyorsunuz ekbinizi bir alandan bir alana götürmek çile haline geliyor açlık çok büyük bir sıkıntı envanterime onlarca yemek alıyorum ama o yemek sadece 2 gün yetiyor ekonomisi biraz bozuk bazen bulduğun aşırı değerli bir item hiç para etmezken aptalca dolaşan çetelerden çıkan şeyler bazen aşırı pahalı şeyler edebiliyor modsuz çok yorucu bir oyun modlar olmazsa 90 saate yapabileceğiniz şeyleri 200 saate anca yapabiliyorsunuz ekip toplamak aşırı zor 30 kişilik bir ekibi toplamak neredeyse 40 saat sürüyor bunun modu var ama oyunun kendi özünü bozmak istemezseniz bir hedefi anca 200 saate yerine getirebilirisiniz benim hedefim HOLY NATİON ve OKRAN ı yok etmekdi ve bunu da başardım fakat bunu başardıktan sonra elime hiç bir şey geçmiyor oyunda ne feth ettiğiniz şehri kendinize alabiliyorsunuz nede Warband misali kendi lord larınız oluyor mesela oyunda Yüce Vaiz Seta yı ortalama olarak 20 gün boyunca tutsak ettim ve herif en son olduğu yerde halen duruyordu ve gelişmiş diyalog seçimleri yok Seta ile girdiğin bir diyalog da Tanrının Gazabı gelip beni kurtaracak diyor ve o ekip şehrine saldırıyor onları yendikten sonra yanına gidip konuşmaya çalıştığında tekrar aynı şeyi diyor ve aynı ekip tekrar sana saldırıyor aynı şeyleri sürekli yapmaya başlıyorsunuz oyunda farm sistemi aşırı bozuk ekinleri suluyorum tekrar susuyolar aynı şeyleri yapıyorum ve tarlanın verimi düşüyor tarlayı söküp tekrar koyuyoum verim artıyor öyle yani.
GÜZEL OYUN ALINIR.

---Oyun türü olarak hiç alışık olmadığımız bir türle karşı karşıyayız. Sürekli girip birkaç el atılıp çıkılan klasik rekabetçi PvP'ler, belli bir hikayesi olan tek oyunculu oyunlar, hikayeyi hemen gözünüze sokmadan dolaylı yoldan keşfederek anlamaya çalıştığınız oyunlar, açık dünyası olan ve amacınız olsun diye verilmiş görevlerle dolu MMORPG'ler, gerçek dünyada kaldığımız yetmiyormuş gibi oyunda da yaşam mücadelesi verdiğimiz hayatta kalma oyunları ve anlık zevk aldığınız tadımlık küçük oyunlar dışında tutulabilecek bu oyun yeni bir türü bize sundu.

---Bu oyun yukarıdaki türlerden açık dünyayı, dolaylı hikaye anlatımını, hayatta kalmayı, her zaman yaşanmayan o ana has anlık eğlenceyi barındırıyor. İmkanı olsa PvP oynanabilecek bir oyun olmasının dışında sizi belli bir hikayeye hapsetmediği gibi, ''Şu yoldan gitmek zorundasın yoksa hikaye ilerlemez'' kalıbını da yıkıp geçiyor.

---Karakteriniz içeride bir hayat mücadelesi verirken aynı anda birçok canlı türü de yaşamını sürdürüyor. Güçlünün zayıfı yediği dönemlerdeyiz, ister hayvan olsun ister insan kimse kimsenin gözünün yaşına bakmıyor. Siz aç kalmamak için kuru sandviç yediğiniz sırada bile sizden 2 bin kilometre ötede adını dahi duymadığınız bir yaratık sizin türünüzden bir ısırık alıyor.

---Peki ya hikaye ? Hikayeden şu ana kadar hiç bahsetmedim. Oyundaki karakterlerden birisi gelip de size şöyle şöyle olmuş demeyecek veya bir dış ses size olanları anlatmayacak. Bu dünyada ne yaşanmışsa geçmişini kendiniz öğrendiğiniz gibi şuandaki durumu da keşfederek öğreneceksiniz. Hayatta kalırken kime bulaşıp bulaşmayacağınızı dünyada yaşanan anlık olaylara, şimdiye bakarak anlayacaksınız.

---Gelecek... Buraya kadar hiç söz edilmedi ve evet oyunda belli bir kısıtlama ve amaç yok. İşte asıl konu burası; Oyunlar genel olarak sizin düşünmenizi engelleyip size ''Fast Food'' ile aynı mantıkta önceden hazırlanmış bir içerik verir ve siz bu içeriği düşünmeden tüketirsiniz. Lakin burada teknolojinin olmadığı zamanlarda hayal gücünüzü ve yaratıcılığınızı kullanarak oluşturduğunuz o oyunlara dönüyoruz. Hayal gücünüzü kullanarak dünyadaki amacınızı, hikayenizi, yaşanacak olayları, iyi biri misiniz yoksa kötü mü hepsini siz belirliyorsunuz. Oyun yapımcısının aklındaki: ''Al kardeşim kalem ve kağıt, istediğini yaz, çiz. İstediğini başrol yap, istediğini hikayeden çıkart'' diyor. Bu oyunda senaryo da senin, hikaye de senin, oyuncu ise tam olarak sensin. Artık geriye kitabı nerede sonlandıracağın kalıyor.

Öldük, kaldık, savaştık, üşüdük, kolumuz koptu, onu da köpek kapıp kaçtı, yolda yürürken yıldırım çaktı, robotum diye taşlandım, insanım diye avlandım, kafamdaki anlamsız çöp kovası sayesinde arbaletten tek yemedim, yan baktım diye dayak yedim, her şeyde usta bir deli robot tarafından katledildim, örümcek adama taş çıkaracak bir insanın örümceklere hükmetmesini gördüm, 1 saat boyunca karşıdaki adaya yüzdüm, adada ben ve köpeğim harici yemek olmayınca, köpeğim olmadan(!) geri döndüm, ayağım kırıldı topalladım, ağzıma ok yedim tükürdüm geçtim, bir dinozor geldi ölmemi beklemeden yedi, o kadar inançlı bir gruba denk geldim ki robot böcek insan demeden kafir ilan edildim, çiftçiydim tarlamı yağmaladılar, yediler mi? hayır yağmaladılar, tek başına bir dana gördüm daldım, sürüsü ve annesi beni ezdi, koşarken bi baktım adam yanımda geçti gitti, önümde durdu, sopalandım, samurayların başkanı keyfi şekilde beni arbaletle avladı, karşı çıkınca asi ilan edildim, tanıdık geldi neyse, grubumdaki adam tecavüzcüymüş, peki biz? önemli değil suçlu ilan edildik, insan derili makineler bana koştu, noldu dedim, aldı götürdüler, baktım derim yüzülüyor, sorun yok, çantama bakır doldurdum, kas yaptım, ama ağır kılıcımı 5 saniyede kaldırabildim, o sırada 5 yerimden bıçaklandım, hayati organlara gelmemiş iyiyim, yerde baygın numarası yaptım, fazla abartmışım, kan kaybından öldüm, keskin nişancı değilimdir ama arbaletle grubumdaki böceği tek atışta öldürdüm, evet grubumdaki, teknolojik olayım dedim, bilime verdim kendimi, araştırdım ettim, iyi silahlar zırhlar, berseeker dostumuz, hayır anime olan değil, 3 tanesi etrafımı kuşatıp kılıçladılar, bilimde yüzüstü bıraktı, aranan adamı samuraylara getirdim, para verdiler, çıkarken farkettiler, bende aranıyormuşum, paramı alıp dövüp içeri attılar, bari başta para vermeseydiniz, et var pişirmeden yemeyeyim dedim ateş yaktım, köpek sürüsü geldi, e tabi o kadar köpeğe 1 parça et yetmedi, napalım bir kaç kol bacak eksikliğinden bir şey olmaz, çöldeyim in cin yok dedim, o da ne, kumun içinden çıktı büyük bir örümcekimsi yaratık, afiyet bal sugar, zaten bu kadar saat sana yem olayım diye oynadım, evcil yengeç balık yer, sakın ola ikindi namazından önce balık vermeyin, noluyor bende hala bilmiyorum, sahibi dedi, evcil yengecim zamanla irileşti, yürürken suyu tercih ediyor, kıkırdak yapısıyla robotlara vurunca kıskacı kırılmıyor ama şaşırmadım çünkü arada popoma 1-2 kıskaç atmışlığı da var, sis var dedim, girdim içine, hop baktım 3-5 yabani böcek beni bağlamış, secdeliyor, iyi dedim tanrı olduk, bi baktım prensleri bacağımı kemiriyor, meğer Allahsızların içinde yemmişim de haberim bacağımdan geliyormuş, yolda yürüyosun, lap diye keskin nişancı vuruyor, nerden? ortada anlamsız bir kule, tam özellikli tam tehçizat 5 keskin nişancı, napıyosun orada? cup. abi bi konuşsaydık? cup. tamam gardaş sıkma da geçek? cup. görmez sinsi sinsi sızalım içine? cup. emrah koş anneni... CUP. ne desem ne yazsam az, oynamak mı lazım yoksa hiç başlamamak mı... sıcak kahveniz ve yağmur eşliğinde bazı manzaralarına karşı az oturmadım, gerçekten güzel manzara, bakarken manzaraya kafadan satır yedim, meğer yamyam bölgesiymiş, et terbiyesini de kelimenin anlamıyla terbiye ediyorlar, kafes içinde dayak, mızrak saplı kafese atmak vs. yine kaptırdım pardon, kenshi 2 çıkıyormuş, hayırlısı be gülüm... elbet bir yengeç köyünde buluşuruz...