izigame.me

Max Payne, Remedy Entertainment tarafından geliştirilmiş, aksiyon oyunlarına sinematik bir derinlik kazandırmakla kalmayıp, karanlık hikayesiyle de oyuncuları büyüleyen bir oyun. Peki neden bu Max Payne hala unutulmuyor?

Max Payne oynanışıyla 2001 yılında devrim yaptı. Oyunun en dikkat çekici özelliği, "bullet time" mekaniği. Bu özellik, oyunculara çatışmalarda zamanı yavaşlatma ve düşmanlarına estetik bir zarafetle saldırma imkanı tanıyor. Özellikle Matrix serisinin popülaritesinin zirvede olduğu bir dönemde, bu mekaniğin kullanımı bir hayli etkileyiciymiş. Oyundaki çatışmalar, tekdüzelikten tamamen uzak. Silah çeşitliliği oldukça tatmin edici: Tabancalar, pompalı tüfekler, makineli tüfekler...Her silah, çatışmalara farklı bir yaklaşım sunuyor. Bullet time mekaniğini doğru kullandığınızda, aksiyon sahnelerinden sinematik bir keyif alıyorsunuz.
Oyun aksiyonu ve hikaye anlatımını dengeli bir şekilde harmanlıyor. Yoğun çatışma sahnelerinin ardından gelen hikaye bölümleri, oyuncuyu daha da içine çekiyor.

Max Payne'in hikayesi, dark crime thriller temasının hakkını fazlasıyla veriyor. Ailesi vahşice öldürülen bir dedektifin, intikam ve adalet arayışını konu alan oyun, yalnızca bir aksiyon deneyimi sunmakla kalmıyor, aynı zamanda oyuncuyu karanlık bir psikolojik yolculuğa cıkarıyor. Oyunun hikayesi, diyaloglar ve sinematik videolar üzerinden anlatılıyor. Bu yaklaşım, sadece estetik bir tercih değil, aynı zamanda oyunun karanlık ve melankolik atmosferine de katkı sağlıyor. Max'in iç monologları, hikayeye bir suç romanı havası katarken, onun yaşadığı travmayı da bize hissettitiriyor.
Max Payne'in hikayesi, intikam, kayıp ve çaresizlik temaları üzerine kurulmuş. Max'in adalet arayışı, bir süre sonra onun kendi içsel hesaplaşmasına dönüyor. Oyunda karşılaşılan her karakter, bu karanlık hikayenin bir parçası olarak derinlikli bir şekilde işlenmiş. Özellikle Nicole Horne gibi güçlü düşmanların varlığı, hikayeye ciddi bir gerilim katıyor.

Şimdi biraz atmosfer ve grafikden bahsedeceğim, New York'un karlarla kaplı, gri tonlarla bürünmüş sokakları, oyunun karanlık temasını mükemmel bir şekilde tasarlanmış. Terk edilmiş binalardan uyuşturucu çetelerinin gizli sığınıklarına kadar her ortam, oyuncuya başka bir tehlike sunuyor. Max Payne, 2001 yılında çıkan bir oyun için oldukça etkileyici. Çizgi roman panelleri, yalnızca teknik bir kısıtlamayı aşmak için değil, aynı zamanda hikaye anlatımını daha çarpıcı hale getirmek için kullanılmış.
Oyunun müzikleri ise minimal ama etkileyici, melankolik piyano melodileri, hikayenin duygusal yönünü güçlendiriyor.

Oyunun eksik taraflarından da biraz bahsetmek istiyorum. Her başyapıtının kusurları vardır ve Max Payne de bundan muaf değil. Oyunun zorluk seviyesi, bazı bölümlerde ani sıçramalar yapabiliyor. Özellikle mermilerin sınırlı oluğu anlarda, ilerlemek oldukça sinir bozucu olabiliyor. Ayrıca bazı mekan tasarımları ve çatışma senaryoları, birkaç saat sonra kendini tekrar ediyormuş hissi yaratabiliyor.

Sonuca geçecek olursak, Max Payne yalnızca aksiyon oyunlarına değil, oyun endüstrisine de yeni bir standart getirmiş bir yapım. Bullet time mekaniğiyle devrim yaparken, hikaye anlatımı ve atmosferiyle de inanılmaz bir deneyim yaşattı. Zorluk seviyesindeki dengesizlikler ya da tekrar eden yapılar gibi ufak tefek kusurları oyunun genel kalitesinin yanında görmezden gelinebiliyor.
Eğer karanlık bir hikaye ve sinematik bir aksiyon deneyimi arıyorsanız. Max Payne'i oynamamamış olmanız büyük bir kayıp. Oynamışsanız bile, bu efsaneyi yeniden ziyaret etmekten asla pişman olmayacaksınız.

Polis memurusun, her zamanki bir gün gibi iş dönüşü bir gün eve geliyorsun, yolunda gitmeyen bir şeyler var... Eve zorla girilmiş... Uyuşturucu bağımlıları tarafından eşin ve kundaktaki yeni doğmuş bebeğin öldürülmüş... Bir erkek için daha yıkıcı bir şey olamaz.
Bu oyunu bilgisayarla yeni tanıştığım zamanlarda, 2003 yılında oynadım. 8 yaşımdayım. O yaşlardayken bu oyun bana çok gergin hissettiriyordu. Hâlâ da o atmosferini koruyor, hâlâ bu oyunu görünce içim ürperir. Bu karanlık dünyayı, sanat tasarımlarıyla ve çizgi roman benzeri anlatım tarzıyla o kadar güzel yansıtmış ki... Buram buram işliyor o oyunun başındaki karanlık, korkutucu atmosferi. Bir intikam duygusuyla oynuyorsunuz oyunu. O acıyı hissediyorsunuz... Seslendirme, müzikler vs. her şeyiyle bir baş yapıt.
Okuma yazmayı yeni öğrenmişim, sırf oyunu daha iyi anlayabilmek adına İngilizce - Türkçe sözlük alıp kelimeleri çevire çevire oynuyordum. Tabii gramer falan hak getire yine anlamam mümkün değil ama o dönem oynadığım diğer oyunlarla beraber İngilizce kelime dağarcığıma büyük katkı sağlamıştı.
Her ne kadar satıştan kalkmış olsa da bu oyun çok özel bir oyun olduğu için 2-3 satır bir şey yazmak istedim.

YILLARIN EFSANESİNİ 2024 YILINDA OYNAMAK

Evet... zamanında oynayamadığım efsanelerden biri daha. Max Payne 1'i geçen gün iki oturuşta bitirdim ve olumlu, olumsuz düşünceler ile ayrıldım. Bu incelemeyi 2024 yılında oynamaya göre yazacağım, bu yüzden olumsuz yönleri biraz fazla olacak. Spoiler içerebilir.

HİKAYE

Hikaye kısmı 2001 yılında ki bir oyuna göre fena değil, o dönemde oynasam gerçekten içimden intikam duyabilirdim ama bunun sunum kısmı maalesef çok kötü. Çizgi roman tarzı ile anlatılması bir tercih meselesi, o dönemde yeterli bütçeleri yoksa tabii ki böyle bir yönteme başvurabilirsiniz ancak hikayenin tutarlılığını, akıcılığını çok bozdu benim için. Sonda öldürdüğüm kadını bile ne için öldürdüğümü falan fark edememiştim bir an. Ailemizi öldüren kadınmış meğer, yani öldürten. Hikaye akışı kötü, hikaye de yer alan unsurlar fena değil. Günümüzde Remedy firması hikaye konusunda hala benzer sıkıntılar çekiyor. Alan Wake 2 ve Control oyunlarında bunu fazlasıyla gördüm. Max Payne hikayesi de çok dallanık budaklanmıyor, intikam serüvenini anlatıyor ve intikamı alınca bitiyor.

OYNANIŞ

İşte burada yılına göre çok üst düzey bir işçilik ve özen var, 2024 yılında oynayınca bile zevkten dört köşe olabiliyorsunuz. O zamanlarda insanların gözlerini açık bıraktıran slow motion da yere atlama olayı oyunun zevkini ikiye katlıyor. Oynanış kısmından 5 saatlik gameplayim de hiç sıkılmadım. Vuruş hissi ve silahların oyuncak gibi hissettirmemesi de çok iyi. Ama beni sıkan bir durum var, tempo sorunu ve DÜŞMAN PUSULARI. Öncelikle, oyunda bazı kısımlarda düşmanımız tarafından uyuşturucuya maruz kalıyoruz ve bu bizi farklı bir sekansa yolluyor... Evet çocuğumuzun ve karımızın bağırma ağlama sesini takip ettiğimiz, her yerin karanlık olduğu ve düz tek bir kırmızı çizgide yürüdüğümüz bir sekans. Yoğun bir savaşın ardından böyle bir sekansı kim koyduysa çok ilginç bir kafadaymış. Sürekli yere düşmeniz mi dersiniz, karakterin kontrollerinin bu sekansa uygun olmaması mı dersiniz çok kötü tecrübeler yaşadım. Ve her sekansta daha slow motion olmaya başlamıştı kafayı yiyecektim. Bu sekanslar oyunun temposunu çok düşürüyor ve uykunuzu getiriyor, dönemine göre mükemmel bir sunum muhtemelen ama günümüzde hiç çekilmiyor. Düşman pusularına gelirsek, oyunda Fromsoftware oyunlarından fazla pusu olabilir, yakın mesafeden aniden çıkan pompalı düşmanlar, beklemediğiniz köşelerden birden çıkan uzili düşmanlar vs... Ve hızlıca ölebildiğiniz bir oyunda bu anında ölüp son save noktanıza dönmek demek, save kısmına farklı bir başlıkta değineceğim. Oyunda gerçekten çok hızlı ölüyorsunuz ve yapay zeka dönemine göre muhteşem iş çıkarıyor, sizi sıkıştırıyor, mermilerin çoğunu isabet ettiriyor ve anında ölebiliyorsunuz. Canınızı hap ile yeniliyorsunuz, ve haplar hatrı sayılır derecede önünüze çıkıyor çok sorun yaşamadım bu konuda. Kısaca oynanış yönünden çok zevkli olsa da bazı sunum kısımları uyku getirici ve hain tuzaklar zevk vermiyor.

SAVE SİSTEMİ

Geldik sıkıntılı kısımlardan birine, oyun çok eski olduğu için tabii ki save sistemi de biraz arızalı. F5 tuşu ile hızlı save anında alabiliyorsunuz. Ama bu saveyi alırken dikkat edin ki tam düşmandan mermi yiyip öldüğünüz yerde alırsanız sonsuza kadar o döngüde dönüyorsunuz. Bir kez başıma geldi finalde ve kafayı yiyecektim boşluk tuşuna spam atarak zor çıktım 20 denemede falan ve ardından tekrar F5 attım hızlıca. F5 atmayı düz oynanış döngünüzde de unutursanız ölünce birden anasının nikahında doğdunuzu göreceksiniz. Oyunu oynarken sürekli save yüzünden tedirgin olmak ve bir parmağım F5 de oynamak pek keyif vermedi doğrusu. Belki kendisi düzgün yerlerde otomatik save alan modları vs vardır ancak ben vanilla oynar ve değerlendiririm oyunları.

PC PORTU

İncelemelerde herkes porta laf etmiş ama Rockstarın en temiz PC portlarından biri bence, oynarken hiç bir çökme veya FPS sorunları, bug sorunları ile karşılaşmadım. Normal GTA'lar satıştan kalkmadan önce alıp oynadıysanız ne kadar sorunlu olduklarını ve vanilla oynanmadıklarını bilirsiniz. Rockstar'ın çoğu eski portlarına göre gayet iyi durumda.
Genel olarak olumlu ayrılsam da bu anlattığım olumsuzluklar benim için sıkıcıydı. Hazır Remedy tarafından Max Payne 1 ve 2 için remake yapılıyorken aradan çıkarmayı düşündüm. İlk oyunun hala satışta olmaması çok garip, 2. oyun satışına devam ediyor. Sıra 2. oyuna geldi, ona da bir inceleme yazmayı planlıyorum. Oyunla ve sağlıkla kalın!

PUANIM


75/100