izigame.me

''Sanat stilini öncelikle, dövüş sistemini sonrasında övmeliyim. Oynarken tekrar etmesi oyunun mekaniği ve bunu oyuna öyle bir yedirmişler ki, oynarken sıkılmıyorsun. Gelişme hissini çok güzel hissediyorsun. Adeta oyun dünyasına bir aşk mektubu niteliğinde.''
GENEL DEĞERLENDİRME :
GRAFİK: 8/10 Çok iyi bir sanat stili ayarlamışlar.
HİKAYE: 8/10 Hikayesi ayrı, sunum şekli ayrı güzel.
DETAYLAR: 6,3/10
HATALAR: 1,5/10
Sonuç:
Arena DLC'sinde kafayı yiyip fena stres olsam da, ana oyun muazzam. Arena DLC'inde muhteşem göndermeler mevcut. Oyunun oynanma süresi derdi yok, oyuncunun halinden anlıyor. Diyor ki; ''Bak kardeşim benim böyle bir özelliğim mevcut, hadi bunu kullan. Bilmediğin içinde yapılabilir bir başarım koydum ki, öğren ve uygula.''. Mesela, milleti tutup aşağı atabileceğimizi bilmiyordum, başarımlar ile öğrendim. Bu sadece bir örneği. Muazzam bir oyun.
Ama Türkçe çevirisi berbat. Mesela ''Bill'' yazıyor orijinal metinde, ''Fatura'' diye çevirilmiş. Fakat, o ''Nakit Para'' olan 'Bill'. Aynı şekilde ''Face Smash'' diye bir saldırı var, ''Kafa Vuruşu'' diye çevrilmiş. Bazı diyaloglarda çeviri olarak o ana uysa da, adamın ağzından çıkan laf o değil. Bu yüzden işte koca şirketler milyonlar döküyor o yeminli mütercim firmalarına, bu yüzden bu topa girilmiyor. He tabii, bende isterim güzelce türkçe oynayalım. Ama hatalı olmamasını tercih ederim, isterim.

Bu oyunu çıktığından beri oynamak isteyip epiç games şerefsizi kendi platformuna özel olarak çıkardığı için inat edip almamıştım. Steam'e geldikten sonra alıp deneme fırsatı buldum tabi ulan kaç sene geçti inanılmaz, epiç gamesin buradan bir kere daha Allah belasını versin demek istiyorum sizin şu oyunları sadece kendi platformunuza özel çıkarma politikanız kadar saçma rezil ve aptalca birşey görmedim. Çıktığı gün tl ile almak varken senelerce bekleyip dolarla almak zorunda kaldım. Ne oldu aklınca sadece orda var diye herkes epiç şerefsizine mi gitti hayır. Kıçım gibi kütüphane sisteminizin üstüne yeni yeni bir şeye benzemeye başlayan mağaza düzeninizle oradaki bedava oyunlarla bırak insanları köpek bağlasan durmaz. Bu eksiklerin üzerine gidip geliştirip adam akıllı bir rakip olmak yerine beleş oyun dağıtıp yeni çıkan oyunları para basıp sadece kendi platformunda çıkararak salak saçma iş yapan bu kokuşuk mahlukat şirketten nefret ediyorum.

Neyse her şeye rağmen Sifu deneyimim bu nefretimden bağımsız ilerledi ve oyunun yarısından bir tık çoğunu oynasam da bitiremedim. Öncelikle güzel şeylerden başlayıp sonra neden bitiremediğimden bahsedeyim. Oynadığım en iyi giriş sekanslarından birini oynadım diyebilirim, kylo renden daha kylo ren vibe'ı aldığım yang ile şahane bir girişle başlıyor oyun sabaha kadar övsem yeridir. Dövüş mekanikleri, animasyonlar, sanat tarzı, ambiyans, müzikler ve sahneler kısaca herşeyi mükemmel. Sifu olarak adam pataklamak mekan basmak çok keyifli, gerçekten çok havalı ve akan bir aksiyona sahip bir oyun yapmayı başarmışlar. Yaş alma olayı da güzel fikir, tekrar dirilmeyi de yedirmişler falan derken eee nerde bunun eksi yanı derseniz aha da ölümde.

Abi ne güzel gidiyorduk sonra şu bosslardan birinde biraz dayak yedim ama geçtik bir şekilde yaşım da 30larda yani, diğer chapterda bir fark ettim ki toplam dirilme kolyen sıfırlanmıyormuş lan. İnanılmaz tatsız olmuş bu. E ulan benim 5 boncuktan 3 ü gitti 2 si kaldı zaten sıçtık yani. E devam etmeyi deniyorum ama çok canım olmadığı için ölüp en baştan ölüp en baştan derken sıkıldım ya. Sen her şeyi o kadar iyi yap ama şu salak mekanik oyundan soğuttu beni. Versene abi 5 halkamı da her chapterda, yaşımı sıfırlama ama halkaları ver yani. Neyse Allahın sifusunda da 2 canla sabaha kadar git gud yapamayacağım gerçekten. Devamını youtubedan bitirdim, çok güzel oyun elinize sağlık. Hikaye klasik intikam olarak başlayıp klasik intikam kötüdür imajıyla bitiyor ama anlatış, sahneler, sanat yönü ve aksiyonuyla bambaşka bir şekilde veriyor bunu.

Maalesef bu tarz minicik bir mekanik bütün oyunun ilerleyişini etkileyip oyuncuyu darlayıp soğutunca her şey boşa gitmiş oluyor. Yinede kısa ama keyifli bir deneyim oldu.

Uzak doğu kültüründen haylice beslenmiş ve alt metin açısından oldukça zengin bir sunuma sahip bir oyun. Benimsediği felsefi bakış açısı, lineer oynanış düzeni dolayısıyla ikinci planda kalıyor. Ama böyle olmasının arkasındaki temel prensipleri anlamak hiç de zor değil. Bunu kavradığınız zaman bu söz konusu felsefe hakkında daha derin katmanlara yolculuk yapmak istiyorsunuz. Her ne kadar bana hitap etmese de oyunda bunun varlığı oldukça yoğun bir şekilde hissediliyor. Bu konuda özellikle "Müze/Museum" bölümündeki detaylara ayrı bir parantez açmak gerekiyor. Ayrıca tekrar düşündüğümde felsefenin ve alt metnin daha şeffaf ve bir o kadar belirgin bir şekilde yedirilmesine olanak sağlayacak bir oynanış ve grafik tasarımı olabilir miydi, bence olamazdı. Oldukça yerinde bir tercih. Her ne kadar bu bir AAA kategorisinde bir oyun olmasa da bünyesinde barındırdığı elementler detaylara ne kadar önem verildiğinin emsali niteliğinde.
Oynanış olarak yukarıda da belirttiğim gibi oldukça çizgisel bir oynanış düzenine sahip bir oyunla karşı karşıyasınız. Toplamda 5 ayrı bölümden oluşuyor. Ve her bölümde farklı renk paletleri kullanılmış. Bunların her birinin Uzak Doğu felsefesinin temelinde bulunan 5 farklı elementi temsil ettiğini anlamak hiç de zor değil. Dövüş mekaniklerinde hareket çeşitliliği oldukça yeterli seviyede tutulmuş. Ne çok az ne de çok fazla. Şüphesiz burada da Batman Arkham serisinin endüstriye kazandırdığı dövüş mekaniklerine bir selam çakıldığı aşikar. Bu, sanıyorum çoğu oyuncuyu memnun edecektir. Öte yandan zorluk seviyesi arttıkça düşmanların hareket setlerinde daha fazla çeşitliliğin oluştuğunu gözlemlendiğiniz zaman sinir katsayınız da doğru orantılı olacak şekilde artıyor haliyle... Roguelite türlerinin klasikleşmiş kuralları gereği her bir düşmanın manevra kabiliyetini hafızanıza kazımanız oyunda ilerleme ve başarımların peşinden koşmak için hayati bir gereklilik diyebilirim. Sabır, pratik ve dikkat gerektiren özgün bir yapım. Özgünlüğünü ise sanat tasarımı ve oyunda karakter her öldüğünde arttırımlı olarak yeniden doğuşunda yaşlanarak oyuna devam etmesi ile perçinlemiş durumda.
Hikaye anlatımı da oyunun akışı gibi oldukça çizgisel ve bu anlatım klasik bir Uzak Doğu dövüş sanatları felsefesine vurgu yapıyor. Ama zaten hikayesi ile ön plana çıkarılmak istenen bir oyun olmadığı oldukça belli. Bu yüzden hikayeden dolayı bir tatminsizlik yaşanmasını pek olası görmüyorum.
Grafikler de sanat tasarımının direkt etkilediği parametrelerden bir tanesi. Bana 2000'li yıllarda PlayStation 2'de oynadığım Jackie Chan Adventures'ı anımsattı. Oradan da yola çıkarsak benim için bir başka mihenk taşı olan Ultimate Spider-Man ile bir benzerlik yakalıyorum. Tatlı, hoş ve kendini gereğinden fazla ciddiye almadan ayakları hala yere basacak şekilde, kâfi miktarda gerçekçiliğe sahip bir grafik tasarımına sahip bir oyun söz konusu.
Dövüş ve roguelite oyunlarının sıkı takipçileri için oldukça tatmin edici bir IP olacaktır. Bu türlere yabancı oyuncular için ise; türün diğer tüm örneklerinde olduğu gibi oldukça sabır, dikkat ve pratik gerektiren bir oyun. Çevrimiçi Call of Duty modlarından sonra sabrımı en çok zorlayan oyun olarak ikinci sırada listemde yerini aldı. Tabii bunu kazanmasındaki en büyük etken şüphesiz Arena modu ve bütün kreatif pislik ve zorlukların bulunduğu sayısız arena bölümü.
NOT: Matrix ve Kill Bill'i modernize edilmiş oyun mekanikleri ve grafikleri ile oyun dünyasında deneyimlemek istiyorsanız kaçırmamanız gereken bir IP ile karşı karşıyasınız. Bahse varım, bazıları sadece bu ikisi için bile bu oyunu almıştır ve oynamaya devam ediyordur.