izigame.me

Hayatımda ilk defa bir oyuna detaylı inceleme yazacağım. Kendimi bildim bileli oyun oynarım, beni yaşama bağlayan en büyük sebeplerden biri oyunlar aracılığı ile interaktif serüvenlere çıkmaktır. Silent Hill 2 oyunundan bundan bayağı bir süre önce +35 yaşında iki tane herifin kendi aralarında hararetli bir şekilde James’in nasıl bir adam olduğunu tartıştıkları ve TVden açılan cutsceneler üzerinden spoiler bombardımanı ile her detaya kafa patlatırlarken şahit olmuştum ve gerçekten neden bir insanın bir oyun karakteri üzerinde bu kadar kafa patlattığını anlamamıştım. Neyse ki tıpkı travmalarımı unuttuğum gibi spoilerları da unutuyorum. Seneler seneler sonra oyunun remake’inin çıkmasının vesilesiyle oturdum oynadım ve şunu söyleyebilirim ki sizi anlıyorum. Çünkü ben 28 yaşında bir kadın olarak James Sunderland isimli karakterin bütün acısını ve vicdanının yükünü göğsümde taşıyorum.
Oynanış ve mekanikler üzerine tükürük saçmayacağım. Oyun sektöründe çalışan biriyim. Ona rağmen bu konuda çok yorum yapmayı haddime görmüyorum. Performans sıkıntıları var, FPS sorunu random çıkabiliyor ve oyun birden kapanabiliyor. Ayrıca objelerle interaction için belirli bir kamera açısını tutturma gerekliliği özellikle boss fightlarda beni biraz gıcık etti. Grafikler çok iyi, cutsceneler bende sorunsuz çalışıyor.
Şimdi sıkıcı kısımları geçip asıl mevzuya geçeceğim. Buradan sonrası ağır spoiler içerir.

—SPOILER—
Ben biraz pislik biriyim. O yüzden oyunun çoğunluğu boyunca hiçbir karakterle empati kurmadım. Eddie’yi zorbaladım çünkü ezikleri sevmem. Maria’ya nahoş sözler söyledim çünkü onun kasabanın James’i kandırmak için yarattığı sirenimsi bir varlık olduğunu düşündüm. Angela’nın başta annesi mannesi sikimde değildi ve tavırlarına gıcık oldum. Laura’yı da zaten çocukları sevmediğim ve sürekli kaçtığı için hiç kurtarma ihtiyacı hissetmedim. James’in de neden Mary için bu kadar koşturduğuna anlam veremedim uzun süre.
Eddie’ye olan görüşüm sonradan da değişmedi keşke gördüğümüz anda vurabilseydik... ancak Angela’nın hikayesinde oyun artık yavaş yavaş bana o sivri kancayı sokmaya başladı.
Sembolizm sevenler bu oyunda kendinden geçecekler. Hikayenin temsil ettiği kavramlar atmosfere ve düşman tasarımlarıma öyle güzel yedirilmiş ki, oyun sana “Bu bir t.cavüzcü” demesine gerek olmadan sen onu hissediyorsun ve biliyorsun.
Puzzle’lar gerçekten çok güzel ve kararındaydı. Hiçbirinde internete bakmadım. Birkaç tanesini çözdükten sonra hemen Harvard aradı kadrolarına davet ettiler.
Hastane bölümü merakımın en üst noktaya çıktığı bölümdü. Burada artık kasabada bir şeylerin boka sardığı noktayı görebiliyoruz.
Hapishane bölümünde kendimden geçtim, tarikat korkusuna bayılırım. En sevdiğim konseptlerdendir çünkü insanların canavarlardan çok daha korkunç olabileceğini gösteren bi temadır.
Otel bölümünde bir puzzle’da Hz.Süleyman’ın tılsımlarından birini görüyoruz. Paimon’un tılsımı bu, kendisi iblisler arasında kral olarak anılır. Bunu görünce aklımdaki bir takım şüpheler biraz tescillenmiş oldu. Ben kasabadaki kültist aktiviteler sonucunda Paimon’un bir şekilde burada bir boyut oluşturup egemenlik kurduğunu düşünüyorum. Kendisi geçmiş ve geleceğin bilgisine ve kadim bilgiye sahip olduğu söylenen, en çok da yarattığı illüzyonları ve ölülerin ruhlarını kullanabilmesi ile bilinen bir iblistir. Tasviri benim kafamda bu kasabada yaşananlar ile örtüştü. Günahları ve suçluluk hisleri üzerinden kendilerine göre şekillenen bir cehennem simülasyonuna düşmüş karakterlerin, Paimon’un kurduğu bu egemenlikte mücadele ettiklerini düşünüyorum. Ayrıca Paimon'un az önce söylediğim gibi kuklavari yaşayan figürler oluşturabildiği söylenir. Maria’nın da Paimon tarafından yaratılan bir yansıma olduğunu düşünüyorum. James’in bilinçaltıyla şekil almış. Bilinçaltının serbest kalıp illüzyonlara yön verdiği bu düzlemin varoluş sebebinin okült aktiviteler sonucu patladığını düşünüyorum.
Finalde Maria'nın James'in kanına girmek için bu kadar çaresizce çabalaması bana demonik bir varlıkla konuştuğu izlenimi verdi.
Teorilerimi bir kenara bırakacak olursam. Hem James'i anlamak, hem de ona kızmak arasında gidip geliyorum. Karısını öldürdüğü için değil. Bu kadar "insan" olduğu için.
Pyramid Head'e olan duygularım hakkında avukatım konuşmamam gerektiğini söyledi. Onu geçiyorum.
Keşke hafızamı silip bu oyunu tekrar oynasam. Gerçekten çok güzeldi. Tavsiye ediyorum. Gidin oynayın

"For Me, It's Always Like This."
Silent Hill Tanrı'nın mükemmel cennet ve cehennemine bir alegori, en azından ikinci oyunda. Bu benim için böyle. İnsan psikolojisinin dibi görünmeyen bir delik olduğunun en güzel eserlerinden. Seneler sonra yeniden bu noktadayım. Hayata karşı olan bakış açımın kırılma noktalarından bir tanesi. İleride yaşanacak diğer noktaları bilmesem de, yaşananlar arasında en kıymetlilerindendi bu nokta.
Elbette nostalji ve duygusallık güçlü bir faktör bu puanda, bunu inkâr etmenin manası yok. Hayatta ne kadar uğraşırsanız uğraşın, objektif olmak imkânsız olan şeylerden bir tanesi. Ama yine de beklediğimden çok daha fazla mutlu olup oynarken zevk aldığım ve eklenen yeni detaylarda, ilk zamanki gibi kaybolduğum bir yeniden yapımı oynadığım için kelimeler şu an benim için yeterli değil. Ne kadar anlatsam da kimsenin anlamasını beklemiyorum, çünkü bu oyun da Silent Hill'in kendisi gibi yalnızca kişisel bir deneyim.
İşin biraz daha iç dünyasından çıkıp dış tarafına gelirsek, Bloober Team, Team Silent'ı, zamanında o ekibin içerisinde bulunan kişiler ile de beraber çalışarak, özümsemiş ve onların kafa yapısına ulaşmak için uğraşmış. Bunu cidden görmek mümkün. Yamaoka'nın müzik ve ses dizaynı ile Ito'nun ara sahne ve yaratık dizaynlarında, geliştiriciler ile 2001'de olduğu gibi temas halinde bulunması, oyuna abarttığımı düşünecekler olsa bile, belki de bu abartıyı kanıtlayamayacağım seviyede bir fayda bırakmış. Bazı bölümler daha yoğun hale getirilerek uzatılmış, çatışma mekanikleri bir tane basit kaçınma tuşu ile bile farklı bir tat kazanmayı başarmış ve bazı kısımlar da context açısından kişiyi daha iyi atmosfere sokacak şekilde yeniden ele alınmış. Ama elbette oyuna kendinizi ne kadar kaptırıp incelemeye ve araştırmaya ne kadar meraklı olduğunuz bunun için doğrudan bir etken.
Rahatça "oynayın" veya "oynamayın" diyebileceğim bir oyun değil. Ne bu ne de 2001'de çıkmış olan orijinal oyun. Bu, bana kalırsa, "Silent Hill diye bir oyun vardı, bakayım da oynayayım." denilecek bir oyundan çok, hayatınızın bir aşamasında otantik bir şekilde karşınıza çıkınca başka boyuta ulaşan bir oyun. O yüzden de bu inceleme, bir incelemeden çok, sadece kendim için bir iç anlatım niteliğinde.
Yine de, mutluluk ve huzurdan, hüzün, anksiyete ve tiksintiye kadar çeşit çeşit duyguyu tek bir iş içerisinde yaşatabilen başka herhangi medya ürünü tüketmedim. Ve bu, bazılarının ilgisini çeker mi bilmiyorum ama bunu söylemek istedim yine de.
Bu tip şeylere inanmasam da umarım bu güzel remake, yeni dönemde gelecek olan Silent Hill'ler için de bir işaret, göz kırpma niteliğinde olur.

Silent Hill… 2000'li yılları kasıp kasıp kavuran korku serisi.
- Silent Hill 1 1999'da çıkan PS1'in son jenerasyon oyunlarından birisiydi. Çıkış yaptığı yıl, kendisinin bir nevi rakibi ve hayatta kalma korku oyunlarından birisi olan Resident Evil serisinden farklı olarak gerçek zamanlı 3D çevresel grafikler kullanması oyuncuların dikkatini çekmesine neden olmuş, aynı zamanda hikayesi, atmosferi, bulmacaları ve oynanışı ile kısa sürede PS1'in çok konuşulan oyunlarından olmuştu.
- Silent Hill 2 ise ilk oyundan bağımsız yeni bir hikayesi, yeni nesil grafikleri, bulmacaları ve atmosferi ile PS2'in ana akım oyunlarından birisi olmuştu. Geriye dönüp şöyle bir baktığımızda oyunun tek eksiği sanırım savaş mekanikleri idi. Fakat zamanına göre daha iyi olabileceğini düşündüğüm savaş mekanikleri kötü olmamakla birlikte oyunu oynarken atmosfer sayesinde en ufak sıkıntı da çekilmiyordu.
- İlk oyunun devamı olan Silent Hill 3 ise oynanış bakımından Silent Hill 2 ile bir farkı olmasa da özellikle kendisine tema edindiği "Karanlık" atmosferi ve hikayesi sayesinde Silent Hill hayranlarını mutlu etmişti.
- Silent Hill serisinin bu 3 oyundan sonra değişikliğe uğraması gerektiği bir gerçekti. İşte bu yüzden olacak ki Silent Hill 4 önceki oyunlara nazaran farklı denemelerde bulunmuştu. Hatta oyunun bir kısmı First Person kamera açısında oynanıyordu. Sonuç olarak 4. oyun diğer 3 oyundan daha düşük puanlar alınca Konami seriyi Team Silent ekibinden aldı ve Amerikalı oyun geliştiricilerine verdi. Sonra ne mi oldu dersiniz? Silent Hill serisinde lore olarak kabul edilen ne varsa içine etti. (Silent Hİll Origins hariç ki aslında bu oyunda Silent Hill 1 Remake olacakken son anda karar değiştiriliyor) Silent Hill serisi popüler kültürün kurbanı oldu. Lore olarak sadece 2. oyunda olması gereken Piramit Kafa (ve daha nicesi) Silent Hill Homecoming'de yer aldı. Zaten bu gibi olaylardan sonra da kötü bir oyun olmasa da en son Silent Hill Downpour piyasaya çıktı ve ardından Silent Hill serisine uzun bir süre ara verildi. Konami 2014 yılında Silent Hill serisini tekrar canlandırmak için Kojima'nın kalemine verse de Kojima ve Konami ayrılığından sonra da seri neredeyse yok olup gitti.
- Geçen senelerde Silent Hİll 2 Remake duyurulduğunda ve yapanında Bloober Team olduğunu görünce insanların aksine ben mutlu olmuştum. Çünkü Bloober Team zamanında "Silent Hill" ruhani bir devam oyunu yapıyoruz dermişçesine "The Medium" oyununu yapmıştı. İnsanlar The Medium'un yürüme simülasyonu olmasından ve savaş mekaniklerinin olmamasından dolayı yerden yere vurmuştu. Fakat ben Bloober Team'in tam da yapmak istedikleri oyunu yaptıklarını bildiğim için oyunu beğenmiştim. Açıkçası Bloober Team zaten korku, atmosferik gerilim, bulmaca ve yürüme simülasyonu bir oyun yapmak istemişti ve bence bunu da başarmıştı. "Her neyse" insanlar Bloober Team'in Silent Hill 2 Remake'in üstesinden gelemeyeceği kısa sürede internette yayıldı. Tabi bunda gösterilen o kötü fragmanlarında etkisi büyük.
- Peki oyun çıktı ve sonra ne mi oldu dersiniz? Bakın bunu Silent Hill hayranı birisi olarak söylüyorum. (Hatta PS2'den kalma orijinal oyunlarımı da el bebek gül bebek gibi saklayan birisiyim.)
https://steamcommunity.com/sharedfiles/filedetails/?id=3349258575
Silent Hill 2 Remake son zamanlarda oynadığım en iyi korku oyunlarından birisi olmuş diyebilirim. Şu an internette insanlar Team Silent ekibine "Lütfen ilk oyunu, üçüncü oyunu hatta dördüncü oyunu remake yapın." diye söylenip duruyor. (Zaten firmadan bazı kişiler ilk oyunun remake yapımı çok zor olacağını fakat 3. oyunun yeniden yapımına başlanmak üzere olduğunu söylemiş)

Silent Hİll 2 Remake'in teknik olarak değerlendirmesini yapacak olursak...
İyi Yönleri
- Hani yıllar sonra çocukluğunuzun geçtiği mahalleye dönersiniz ya... Mahalle hem aynıdır hem de çok değişmiştir. İşte SH2 Remake size bu hissi veriyor. Mekanlar, bulmacalar, ara sahneler, karakterler, düşmanlar hem aynı hem de farklı. Az önce saydıklarımı kenara bırakırsak orijinal oyundan sadece kamera açısı ve oynanış yani savaş mekanikleri değişmiş ve daha iyi olmuş diyebiliriz.
- Grafiklere söylenecek söz yok. Bazı ufak tefek sorunlar olsa da (ki bunun sebebi oyun motoru) harika.
- Atmosfer inanılmaz iyi. Evet bunda en önemli etki orijinal oyunun atmosferinin üst düzey olmasından kaynaklı. Ama Bloober Team, orijinal oyunun birebir her şeyini kopyalayıp yapıştırmadığı gibi Remake ile "Nasıl daha iyi hale getiririm." diye uğraşmış ve bunda da başarılı olmuş. İnanın oyunun bazı sahneleri o kadar rahatsız edici olmuş ki, oyunu oynarken sanki birisi beni boğuyormuş gibi hisse kapıldım.
- Atmosferin harika olmasının en büyük nedenlerinden birisi de tabi ki de müzikler ve ses efektleri... Hayatınızda daha rahatsız edici ses efektleri duyabilir misiniz? Bilmiyorum. Bu konuda Akira Yamaoka'yı tekrardan tebrik etmek lazım.
- Bloober Team'in orijinal oyundaki o duyguyu, hissiyatı başarılı bir şekilde Remake'e yansıtmış. Hatta bazı sahneler orijinalinden de iyi olmuş.
- Oyunun başında mini bir açık dünya da yani Silent Hill kasabasında dolaşıyorsunuz. İnanın o kadar güzel tasarlanmış ki kasaba girilmedik kapı, araştırılmadık mekan bırakmadım. Ayrıca zorunlu olmadığınız bu mekanlardan elde ettiğiniz itemlerde fazlasıyla ödüllendirici.
- Oyunun savaş mekaniğine gelecek olursak... Herkes beğenmeyebilir fakat bence gayet başarılı. Evet fazla bir çeşitlilik mevcut değil. Klasik yakın dövüş, kaçınma hareketi ile beraber tabanca, pompalı tüfek ve normal tüfek ile oyunun sonuna geliyoruz. Yeterli mi? Bana göre yeterli. Zira oyun aksiyon oyunu değil. Ama bazı insanlara yetersiz gelebilir.
- Boss savaşlarına gelecek olursak... Evet boss savaşları muazzam kalite de değil. Fakat orijinal oyunda boss savaşları zaten kötüydü. Bloober Team bu boss savaşlarını nasıl daha iyi hale getiririz diye fazlasıyla kafa yormuş. Bence iyi işte çıkartmışlar.
- Bazı oyun severlerin hoşuna gitmeyecektir eminim ama bence oyunun harita mekaniği de harika. Yeni nesil oyunlarda adeta "şuraya git" dedirten yön bulma sisteminin aksine PS2 klasik korku oyunlarından alışık olduğumuz harita sistemini gerçekten özlemişim.
- Son olarak hikaye kısmına değinecek olursak... 23 yıl önce çıkmış ve neredeyse herkes tarafından bilinen Orijinal oyunun muhteşem hikayesini detaylıca anlatmam saçma gelebilir. Bilmeyenler içinde spoiler olacağından detay vermeden diyebilirim ki hikaye yeniden yapımda sadece birazcık genişletilmiş diyebilirim. Yani demek istediğim şey oyunun hikayesine "fanların bildiği bazı detaylar" serpiştirilmiş diyebilirim.
Kötü Yanları
- Optimizasyon ise ne çok iyi ne çok kötü. Bir kaç ay içerisinde UE5 oyun motoruyla iki büyük oyun çıktı. Bunlardan birisi Black Myth : Wukong bir diğeri de Silent Hill 2 Remake. İkisinin de optimizasyon ve görsel tasarım sorunları aynı olunca insan UE5 oyun motorunun daha da geliştirilmesi gerektiğini düşünmüyor değil. Evet UE5 ile çevresel tasarım ve ışıklandırmalar harika. Fakat karakter tasarımı, saçlar ve saçlara düşen gölgelerde rahatsız edici görsel sorunlar mevcut. İki oyunda da grafikleri en üst seviyeye çekmeme rağmen saç, kıl ve tüy gibi unsurlar gölge ve ışık yansımalarında pır pır ediliyor. Bozuluyor. Bu sorun haricinde de yer yer anlık fps düşüşleri de yaşanabiliyor. Neyse ki DLSS teknolojisi mevcut. Yoksa oyunları yüksek fps ile oynamak mümkün olmayacaktı.
- Oyunda Frame Generation özelliği de mevcut değil. Bloober Team neden eklemedi anlamış değilim.
- Konami, o kadar yerel fiyatlandırma yapıyorsun, o kadar twitter da Türkiye için reklam yapıyorsun hatta mail dahi atıyorsun. Neden Türkçe altyazı seçeneğini oyuna eklemiyorsun? Hayır oyun şu an da Steam Türkiye'de en çok satan oyunlar arasında. (Neyse ki Türkçe yaması hemen çıktı.) Yakında MGS 3 Remake'de çıkacak.
İncelemenin sonuna geldiğimizde söyleyebilirim ki Silent Hill 2 Remake eksiklikleri olsa da kesinlikle oynanması gereken bir oyun olmuş. Oyun metacriticte aldığı puanı fazlasıyla hak ediyor.
100 \ 90