izigame.me

Diğer oyunlar ile ilgili incelemelerime / indirim duyurularına ulaşmak için;
https://store.steampowered.com/curator/37884261



Kıssadan Hisse


Korku hayatta kalma diye girip, bilim kurgunun dibine vurduğumuz o oyun.


Hikaye & Oynanış


Frictional Games'i Amnesia serisinden tanıyor olabilirsiniz. Amnesia serisinde de başarılı korku oyunlarına imza atmış geliştiricilerin hakkında hiçbişey bilmediğim ama iyi olduğunu çok duyduğumu oyunu Soma'yı denemek bugüne kısmet oldu.
https://steamcommunity.com/sharedfiles/filedetails/?id=3447412746
Oyunumuz geliştiricilerin diğer oyunları gibi bir korku hayatta kalma. Ancak kesinlikle oyunun beğenilme sebebi hikayesi diyebilirim. Hikaye olarak karakterimiz Simon'u kontrol ediyoruz. Karakterimizi vahim bir kazada kız arkadaşını kaybetmiş, kendisinde de beyin hasarı oluşmuş bir karakter. Düzenli olarak kontrollere gidiyor ve beynini taratarak sorunları gidermeye çalışıyor. Rutin bir kontrole gittiğinde doktorla diyalogu esnasında beyin taramalarını araştırmalarda kullanabilir miyim sorusuna karakterimizi seve seve cevabını veriyor ve taramaya geçiyor. Bir anda gözümüzü 100 sene sonrasında Upsilon adı verilen bir yerde açıyoruz. Bu mekanda insan hayatına dair bir iz bulamazken, kendinin insan olduğunu düşünen, acı çeken robotlarla karşılaşıyoruz. Olayların ne olduğunu, nasıl buraya geldiğimizi öğrenmek için yolculuğumuz başlıyor.

Oyun bir yürüme simulasyonu. Tam anlamıyla yürümekten ve merdiven çıkmaktan başka karakterinizin yapabildiği hiçbişey yok. Oyunun kesinlikle tüm olayı hikayesi ve bu hikaye bana kalırsa oyunu çok rahat taşıyor. Güzel seslendirme sayesinde oyuna başladıktan kısa süre sonra ne olduğunu, nasıl oraya geldiğinizi merak edip kendinizi etrafta dökümanları okurken buluyorsunuz.

Frictional Games'in diğer oyunlarını bilenler bilir, oyun adeta bir VR oyunu gibi etraftaki hemen her nesneyle etkileşime geçmenize, alıp sağına soluna bakmanıza izin veriyor. Ayrıca bunu mouse hareketleri ile yapıyorsunuz. Örneğin kapıyı açacaksınız mouse ile tutup çekmeniz, itmeniz gerekiyor. Bu sayede oyunun dünyasına daha iyi hakim olabiliyorsunuz, ayrıca bulacağınız dökümanlar, insanların "karakutu"ları, terminal ekranları gibi birçok nokta ile oyunun hikayesi size anlatılıyor. Bunları kesinlikle es geçmeyin.
https://steamcommunity.com/sharedfiles/filedetails/?id=3447412380
Oyun bir korku hayatta kalma demiştim. Oyun boyunca gerçekten gergin bir atmosfer ile oynuyorsunuz, çoğu kısım su altında geçtiği için o basık atmosferi de çok iyi hissettirmeyi başarmışlar. Tabiki sizi korkutan, öldürmeye çalışan değişik canlılarla da karşılaşıyorsunuz ancak oyunda bu karşılaşmalar oldukça az sayıda ve tek seferde ölmüyorsunuz. İlk yakalandıktan sonra bir şansınız daha oluyor, canınızı doldurabilirseniz devam edebiliyorsunuz.

Ayrıca oyunun başında size bir SAFE mode seçeneği de sunuluyor, bu seçenekte yine sizi geren düşmanlar var ancak size saldırmıyorlar. Bence bu mod daha keyifli olur çünkü döküman, terminal vs rahat rahat okumak, oyunun dünyasını keşfetmek oyunun keyfini artırıyor.

Oyunda bazı terminaller hariç herhangi bir harita yok. Zaman zaman nereye gideceğinizi bulmak zorlayabilir, diyalogları iyi dinlemeli ve gördüğünüz nesneleri yorumlayabilmeniz gerekiyor. Örneğin bilgisayardan bişey almanız gerektiğinde çevreye çip bulup bu çipi bilgsayara bağlayıp terminalden kapıyı açacak yetkiyi vs alıp devam etmeniz gerekebiliyor.
https://steamcommunity.com/sharedfiles/filedetails/?id=3447412272
Türkçe dil seçeneği için de internette kısa bir araştırma ile yama bulabilirsiniz, dil bariyerine takılmazsınız. Oldukça başarılı bir çeviri mevcut.


Görsellik & Oyun Süresi


Oyunun görselliği yeterli, atmosfer olarak başarılı. Yer yer kaplamaların geç yüklenmesi, düşük kaplama gibi sorunlar çıkıyor ancak çok can sıkmıyor. Ayrıca oyunda mutlaka ayarlardan color seperation ayarını kapatın. 2-3 saat bu oyun neden bu kadar bulanık gözüküyor dedikten sonra keşfetmemle oyun kendine geldi. Müzik çok yok, daha sessiz gergin bir atmosfer tercih edilmiş.

Oyunun hikayesi 7-8 saat sürüyor. Sonrasında tekrar oynamanız için de herhangi bir neden yok.

Ekran görüntüleri için burdan.


Artılar


Hikaye çok iyi
Sürekli gergin atmosfer
Oyun boyunca sizi çok rahatsız eden mahluk olmaması
İsteyene SAFE mode seçeneği sunması




Eksiler


Zaman zaman geç yüklenen kaplamalar
Hikayesi harici hiçbir oynanış mekaniği yok
Nereye gideceğinizi, ne yapacağınızı bulmak zaman zaman zorlayabilir



PUAN: 75 / 100



Kapanış


Korku-hayatta kalma olarak çok geren bir yanı yok, oynanış olarak sadece yürüme içeriyor ancak bilim kurgu seviyorsanız, güzel bir hikaye deneyim etmek istiyorsanız başarılı bir oyun.

İyi oyunlar!

Varoluşsal Sancılar

Hepimiz varoluşumuzla ilgili büyük kaygılar yaşamışızdır. Belki çoğunuz, günlük hayatında gülüp eğlense de bunu çevresine belli etmeden yaşamaya devam ediyor. Bu oyun, varoluş korkusunu bize aktarıyor. Başta sıradan bir korku oyunu oynadığımı düşünürken, oyun beni korkunç bir şekilde ters köşe yaptı. Felsefesi bu kadar derin bir korku oyunu oynamak, bana çok büyük bir haz verdi.
Korkmamak adına arkadaşlarıma yayın açıp oynarken oyunun hikayesi derinleşmeye başladığında dikkatim dağılmasın diye kendi başıma oynamaya başladım. Zaten ortama alıştığımdan eskisi gibi germedi beni. Oyundaki NPC’lere karşı bile istemeden empati yapıp kötü seçimler yapmaktan çekinirken(???sdlkfjasdlf) ana karakterle derinden bağ kurdum.
Bilim kurgu-korku türünü hem kitaplarda hem de oyunlarda seven biri olarak, bu oyunu defalarca görmeme rağmen fiyatı yüzünden bir türlü almamıştım. Sonrasında indirime girmesiyle alıp oynamaya başladım.

Acı, Bilinç, Kimlik Sorgulaması, Etik ve Ahlak, Cehalet, Vicdan, Cennet Algısı

Depresif ve üzücü hikayelerin bu şekilde aktarılmasına bayılıyorum. Hele ki içinde etik, ahlak, varoluşsal krizler varsa benim için farklı bir boyuta ulaşıyor.
Oyunda Simon adında bir karakteri canlandırıyoruz. Bu karakter önce bir trafik kazası geçiriyor, sonrasında beyin hasarı aldığı için doktor kontrolüne gidiyor. Doktor kontrolüne gittiğimizde bir tarama cihazına oturuyoruz ancak uyandığımızda kendimizi bambaşka bir dünyada buluyoruz. Yıl almış başını gitmiş, 2100lerdeyiz. Bulunduğumuz tesisten (uzun süren Alien Isolation havası arayış serüvenimden sonra ilaç gibi gelen tasarımıyla) çıkıp içinde bulunduğumuz durumu çözmeye çalışıyoruz.
Gerçek insan gibi düşünen ve acı çeken robotların varoluşsal krizleri, delirmemeleri, spoiler vermemek adına bahsedemediğim olaylar, ölümü kabullenip yine de yaşamaya devam etme arzusu, etik ve ahlaki değerlerin sorgulanması gibi unsurlar beni oyuna adeta hapsetti. İnsan bilincinin sanal aleme aktarılması temasını işleyen bu hikayeyi felsefe, insan psikolojisi, karanlık psikoloji gibi alanlara ilgi duyan herkes mutlaka tecrübe etmeli.. Hatta imkanınız olursa oynamanızı özellikle rica ediyorum. Bu oyunu daha fazla anlatamayacak kadar derinden içselleştirdim. Şunun dadına bir bakın, anlayacaksınız. Oyun sonu kendimi gerçekten terk edilmiş hissettim.
"Catherine? Please don't leave me alone. Catherine? Catherine???"

Birazcık Kanser Tozu

Oynanışta beni kanser eden çok fazla nokta oldu. Birincisi, oyunun parlaklığını sona getirmeme rağmen atmosfer inanılmaz karanlıktı ve bu durum beni resmen boğdu. Topaç gibi döne döne yön aramaktan nefret ediyorum ama oyunun sonunu çok merak ettiğim için buna saatlerce katlandım. Hele suit değiştirme görevinde kusmalı bağırmalı ağlamak istedim ama değdi.
Yapay zekasına kanırttımın yaratıkları gideceğim rotasyon üzerinde dakikalarca bekledikleri için kahve yapmaya bolca zamanım oldu.
Su altı kısımları fazladan boğucu. Oyunlarda yön duygunuz zayıfsa ilerlemeniz zor ve daha da boğucu bir hale geliyor. Çip bul, itemi yükselt, onu ordan al oraya tak, şunları bul gel. Repliklere odaklanmadın mı? Naneyi yedin, elli saat ne yapacağını anlamaya çalış. Bu yüzden oyunun ilerleyen kısımlarını sessiz sakin tek başıma oynamaya çalıştım. Mahvoldum ama yine de bu oyunu deneyimlediğim için mutluyum.

GENEL

Genel olarak SOMA'dan bahsetmek uygun olacaktır çünkü 30 dolarlık bir oyun olmakla beraber çok spesifik bir deneyimi arayan insanlara hitap eden bir oyun. Öncelikle "30 dolar vereyim uzun saatler boyunca güzel bir oynanışa sahip bir oyun oynayayım hem bu oyuna da survival horror diyorlar resident evil oyunları gibi" diye bir düşünceye sahipseniz eğer maalesef durumun böyle olmadığını size söylemek zorundayım. Öncelikle SOMA bir oyun olarak bahsetmek için bile yetersiz oynanış mekaniklerine sahip. Eğilmek, zıplamak ve koşmak gibi temel hareketler haricinde yapabildiğimiz pek bir şey yok. Bu yönüyle aslında bir tür yürüme simülasyonu olduğu da söylenebilir. Survival horror ise tamamen yanlış bir nitelendirme. Evet oyun teknin olarak bir korku oyunu ancak asla içinde survival mekanikleri yok. Dolayısıyla bu oyun tıpkı outlast gibi çizgisel bir deneyim, hatta Outlast'ta çok daha fazla mekanik olduğu söylenebilir. Oyunun süresi de fazla uzun değil, profilimde fazla gözüküyor ama bu sürenin birçoğu oyunun arkada açık kaldığı süre. Temelinde oyun 6 ile 10 saat arası bir deneyim vaat ediyor. Ancak bu söylediklerim SOMA'nın inanılmaz bir hikayeyi çok duygulu ve ustaca işleyen harika bir oyun olduğu gerçeğini değiştirmiyor. Bütün bu bashettiklerimden anlaşılacağı üzere SOMA hikayesi bahsedilmeden anlaşılabilecek bir oyun değil bu sebeple oyunun başından sahnelerden bahsederek hikayeden bahsedeceğim burada spoiler niteliğinde pek bir şey olmayacak zaten ilk 5 dakikada yaşanan olaylar anlatılacak.

Hikaye

Hikayemiz Simon ismindeki ana karakterimizin rüyasında gördüğü bir sekans ile açılıyor. Burada Simon karakterinin geçmişte bir trafik kazasıyla beyin hasarı aldığını, bunun tedavisi için ise David Munshi isimli bir doktordan randevu aldığını Ashley ismindeki bir kadına anlattığını görüyoruz. Oyunun ilerleyen aşamasında Simon David Munshi'nin yanına giderken arkadaşıyla arasında geçen konuşmadan, Ashley ismindeki bu kadının Simon ile birlikte bu kazada bulunduğunu ve hayatını kaybettiğini öğreniyoruz. Simon ile David konuşurken, Simon'un durumunun ne kadar ciddi olduğunu, sadece birkaç ay ömrü kaldığını ancak David'in "Brain Scan" isimli projesiyle bu sürenin onlarca yıl artabileceğini öğreniyoruz. Başka pek çaresi kalmamış olan Simon beyin taraması için bir cihaza oturuyor ve tarama başlatılıyor. Ancak tarama sona erdiğinde Simon gözünü açtığı anda garip bir şekilde ve bir anda kendisini daha önce hiç görmediği hücre gibi kapalı bir alanda buluyor. Simon etraftaki robotların varlığı ve bulunduğu binanın yapısı gibi çeşitli sebeplerle bir şekilde gelecekte olduğunu gözlemliyor. Hikayemizin de tam olarak bu noktada başladığını söyleyebiliriz. Simon bu noktadan sonra kendisine katılan Catherine ile birlikte bulunduğu bu garip durumun sırlarını çözmek, çeşitli cevaplara ulaşmak ve insanlığın geleceği ile alakalı çok önemli bir meseleyi çözmek amacıyla korkunç ve bir o kadar da etkileyici bir yolculuğa çıkıyor. Oyun hikaye boyunca oyuncuyu şaşırtacak çeşitli bilgileri önümüze sunuyor. Ayrıca tabi ki basit gibi gözükerek başlayan bu hikaye aslında insanın temeline de değiniyor. Aslında Simon'un bu fiziksel yolcuğu yolda öğrendikleriyle kendisini ve tabi ki oyuncuyu felsefi bir yolculuğa da çıkartıyor. Bu yolculukta insanı insan yapan şeyin ne olduğu, varoluşçuluk, insanın huzur arayışı ve yalnızlık gibi çeşitli felsefi derinliği olan temalar da işleniyor. Oyunu oynarken her farklı düşünceye sahip oyuncu oyundan farklı deneyimler alacaktır. Hikaye boyunca karşımıza çeşitli kararlar çıkmakta ve bu kararlar hikayenin bildiğim kadarıyla gidişine etki etmemekte ancak verdiğimiz bu kararlar bizim oyuncu olarak sahip olduğumuz düşüncelere göre yapmış olduğumuz tercihler olduğundan deneyimimize ilginç şekilde etkileri olabiliyor.

SONUÇ

Sonuç olarak olarak oynanış mekanikleri olarak oyun biraz geçmişte kalmış ve yetersiz olsa da anlattığı hikaye, bu hikayeyi veriş şekli ve oyuncuda yarattığı hisler bakımından eşine çok az rastlanır bir oyun. Fiyatlandırmasını is maalesef çok fazla buluyorum. Maksimum 12 saat oynayabileceğiniz ve oynanış mekanikleri bu kadar az bir oyun için 30 dolar vermenizi önermiyorum. Ancak sağlam bir indirimle düştüğü fiyatlardan kapmanızı öneririm.