izigame.me

Varoluşsal Sancılar

Hepimiz varoluşumuzla ilgili büyük kaygılar yaşamışızdır. Belki çoğunuz, günlük hayatında gülüp eğlense de bunu çevresine belli etmeden yaşamaya devam ediyor. Bu oyun, varoluş korkusunu bize aktarıyor. Başta sıradan bir korku oyunu oynadığımı düşünürken, oyun beni korkunç bir şekilde ters köşe yaptı. Felsefesi bu kadar derin bir korku oyunu oynamak, bana çok büyük bir haz verdi.
Korkmamak adına arkadaşlarıma yayın açıp oynarken oyunun hikayesi derinleşmeye başladığında dikkatim dağılmasın diye kendi başıma oynamaya başladım. Zaten ortama alıştığımdan eskisi gibi germedi beni. Oyundaki NPC’lere karşı bile istemeden empati yapıp kötü seçimler yapmaktan çekinirken(???sdlkfjasdlf) ana karakterle derinden bağ kurdum.
Bilim kurgu-korku türünü hem kitaplarda hem de oyunlarda seven biri olarak, bu oyunu defalarca görmeme rağmen fiyatı yüzünden bir türlü almamıştım. Sonrasında indirime girmesiyle alıp oynamaya başladım.

Acı, Bilinç, Kimlik Sorgulaması, Etik ve Ahlak, Cehalet, Vicdan, Cennet Algısı

Depresif ve üzücü hikayelerin bu şekilde aktarılmasına bayılıyorum. Hele ki içinde etik, ahlak, varoluşsal krizler varsa benim için farklı bir boyuta ulaşıyor.
Oyunda Simon adında bir karakteri canlandırıyoruz. Bu karakter önce bir trafik kazası geçiriyor, sonrasında beyin hasarı aldığı için doktor kontrolüne gidiyor. Doktor kontrolüne gittiğimizde bir tarama cihazına oturuyoruz ancak uyandığımızda kendimizi bambaşka bir dünyada buluyoruz. Yıl almış başını gitmiş, 2100lerdeyiz. Bulunduğumuz tesisten (uzun süren Alien Isolation havası arayış serüvenimden sonra ilaç gibi gelen tasarımıyla) çıkıp içinde bulunduğumuz durumu çözmeye çalışıyoruz.
Gerçek insan gibi düşünen ve acı çeken robotların varoluşsal krizleri, delirmemeleri, spoiler vermemek adına bahsedemediğim olaylar, ölümü kabullenip yine de yaşamaya devam etme arzusu, etik ve ahlaki değerlerin sorgulanması gibi unsurlar beni oyuna adeta hapsetti. İnsan bilincinin sanal aleme aktarılması temasını işleyen bu hikayeyi felsefe, insan psikolojisi, karanlık psikoloji gibi alanlara ilgi duyan herkes mutlaka tecrübe etmeli.. Hatta imkanınız olursa oynamanızı özellikle rica ediyorum. Bu oyunu daha fazla anlatamayacak kadar derinden içselleştirdim. Şunun dadına bir bakın, anlayacaksınız. Oyun sonu kendimi gerçekten terk edilmiş hissettim.
"Catherine? Please don't leave me alone. Catherine? Catherine???"

Birazcık Kanser Tozu

Oynanışta beni kanser eden çok fazla nokta oldu. Birincisi, oyunun parlaklığını sona getirmeme rağmen atmosfer inanılmaz karanlıktı ve bu durum beni resmen boğdu. Topaç gibi döne döne yön aramaktan nefret ediyorum ama oyunun sonunu çok merak ettiğim için buna saatlerce katlandım. Hele suit değiştirme görevinde kusmalı bağırmalı ağlamak istedim ama değdi.
Yapay zekasına kanırttımın yaratıkları gideceğim rotasyon üzerinde dakikalarca bekledikleri için kahve yapmaya bolca zamanım oldu.
Su altı kısımları fazladan boğucu. Oyunlarda yön duygunuz zayıfsa ilerlemeniz zor ve daha da boğucu bir hale geliyor. Çip bul, itemi yükselt, onu ordan al oraya tak, şunları bul gel. Repliklere odaklanmadın mı? Naneyi yedin, elli saat ne yapacağını anlamaya çalış. Bu yüzden oyunun ilerleyen kısımlarını sessiz sakin tek başıma oynamaya çalıştım. Mahvoldum ama yine de bu oyunu deneyimlediğim için mutluyum.

Çok iyi bir yazım.
Oyunun konsepti inanılmaz iyi. Sudan çıkmış balık arketipi ancak bu kadar iyi kullanılabilirdi. Yazım olarak bir diğer taktir ettiğim şeyse bizimle eşlik eden karakter Catherine. Kendisini daha çok anlamak onunla daha konuşmak istedim. Olaylara bakışı kısmen empati eksikliği göstermesi bazense tam tersini yapması ve bunları çok doğal bir şekilde yapması çok etkileyici. Onun dışındaki şeyler bir kaç diyalog dışında çok standart. Klasik çevresel anlatım şeyleri. Felsefi arkaplana gelirsek eğer buradaki felsefi sorularla ilk defa karşılaşıyorsanız etkileyici ancak buradaki sorular çok derin felsefi konulara inmiyor en azından içinde bulunduğunuz durumda olmuyor. Catherine'nin bu sorularla baş etme biçimi oldukça hoş zaten onu derin yapan da biraz bu. Bunun dışında çoğu soru havada kalıyor. Bir çok şey faydacılık gözetilerek yapılmış.
Oyun için çokça kullanılan Catherine'nin aynadaki görüntüsü resmi muhtemelen binlerce kelimeden daha çok şey anlatıyor. Catherine'e daha çok bağlanmamı sağlıyor.
Bu arada Soma Yunanca da ruhtan ayrı beden yani bir nevi et için kullanılıyor. Tabi etin sadece anlamlarından biri. Kabuk burada oldukça uyumlu.
Grafiksel anlamda oldukça güzel. Binalardaki iç içe girmiş organik tasarımı sevmesem de konu bununla alakalı olduğu için bir şey demiyorum. Derinlerde görüş alanını kapatan efekt biraz sinir bozucu ama.
Başında beri demediğim bir şey var o da oyun. Bu bir oyun değil. Yıllar içinde bunlar aşıldı ve artık yürüme similatörlerine de oyun demeye başlandı ama ben bunu kabul etmiyorum. Bulmacalar vasatın altındalar neyse ki atmosferle uyumlular da o kadar sorun olmuyor. Ama işin korku unsurunu oluşturan yaratıklar ve onlardan kaçıp saklanmaya yönelik olan oynayış çok sıkıcı ve ben artık bunlara gelemiyorum. O yüzden tavsiyem sizinde ölümsüz modda oynamanız. Hatta bence bu canavarlar oyunun korkutucu doğasını baltalıyor. Oyunun korkutucu yani yalnızlıkla alakalı bu canavarlar bunu hissetmenizi engelliyor. Ve tasarımları çok iyi de değil. Bunu görmemeniz için oyun canavar olduğunda baş ağrıtan bir efekt veriyor.
Oyunun sonu etkileyici evet ama oyunu gerçek anlamda takip ettiyseniz şaşırtıcı değil. Doğrusu ben aldığım kararlar doğrultusunda sonra ne olduğunu görmek isterdim ama ne yazık ki böyle bir şey olmuyor. Oyunda beni rahatsız eden bir şey ise anlatılan dünyayı yok eden felaketin komik olması. Böyle bir felaket önlenebilir ve bunun ötesinde eğer böyle bir şey olursa denizde bildiğimiz anlamda yaşam olmaz. Deniz ekosistemi çok hassastır. Keşke bunu biraz daha iyi verselermiş bu çok havada kalıyor.
Ben zamanında bunu çok ucuza aldığım için ben tavsiye ediyorum. İyi yanları gerçekten çok iyi. Türü için kesinlikle bir başyapıt. Türün tatmin edici hikaye elementlerinin hiç birini barındırmıyor. Ve çok derin olmasa da bir felsefi derinliği var. Gerçekten üstüne tartışmak isteyeceğiniz bir şey.

GENEL

Genel olarak SOMA'dan bahsetmek uygun olacaktır çünkü 30 dolarlık bir oyun olmakla beraber çok spesifik bir deneyimi arayan insanlara hitap eden bir oyun. Öncelikle "30 dolar vereyim uzun saatler boyunca güzel bir oynanışa sahip bir oyun oynayayım hem bu oyuna da survival horror diyorlar resident evil oyunları gibi" diye bir düşünceye sahipseniz eğer maalesef durumun böyle olmadığını size söylemek zorundayım. Öncelikle SOMA bir oyun olarak bahsetmek için bile yetersiz oynanış mekaniklerine sahip. Eğilmek, zıplamak ve koşmak gibi temel hareketler haricinde yapabildiğimiz pek bir şey yok. Bu yönüyle aslında bir tür yürüme simülasyonu olduğu da söylenebilir. Survival horror ise tamamen yanlış bir nitelendirme. Evet oyun teknin olarak bir korku oyunu ancak asla içinde survival mekanikleri yok. Dolayısıyla bu oyun tıpkı outlast gibi çizgisel bir deneyim, hatta Outlast'ta çok daha fazla mekanik olduğu söylenebilir. Oyunun süresi de fazla uzun değil, profilimde fazla gözüküyor ama bu sürenin birçoğu oyunun arkada açık kaldığı süre. Temelinde oyun 6 ile 10 saat arası bir deneyim vaat ediyor. Ancak bu söylediklerim SOMA'nın inanılmaz bir hikayeyi çok duygulu ve ustaca işleyen harika bir oyun olduğu gerçeğini değiştirmiyor. Bütün bu bashettiklerimden anlaşılacağı üzere SOMA hikayesi bahsedilmeden anlaşılabilecek bir oyun değil bu sebeple oyunun başından sahnelerden bahsederek hikayeden bahsedeceğim burada spoiler niteliğinde pek bir şey olmayacak zaten ilk 5 dakikada yaşanan olaylar anlatılacak.

Hikaye

Hikayemiz Simon ismindeki ana karakterimizin rüyasında gördüğü bir sekans ile açılıyor. Burada Simon karakterinin geçmişte bir trafik kazasıyla beyin hasarı aldığını, bunun tedavisi için ise David Munshi isimli bir doktordan randevu aldığını Ashley ismindeki bir kadına anlattığını görüyoruz. Oyunun ilerleyen aşamasında Simon David Munshi'nin yanına giderken arkadaşıyla arasında geçen konuşmadan, Ashley ismindeki bu kadının Simon ile birlikte bu kazada bulunduğunu ve hayatını kaybettiğini öğreniyoruz. Simon ile David konuşurken, Simon'un durumunun ne kadar ciddi olduğunu, sadece birkaç ay ömrü kaldığını ancak David'in "Brain Scan" isimli projesiyle bu sürenin onlarca yıl artabileceğini öğreniyoruz. Başka pek çaresi kalmamış olan Simon beyin taraması için bir cihaza oturuyor ve tarama başlatılıyor. Ancak tarama sona erdiğinde Simon gözünü açtığı anda garip bir şekilde ve bir anda kendisini daha önce hiç görmediği hücre gibi kapalı bir alanda buluyor. Simon etraftaki robotların varlığı ve bulunduğu binanın yapısı gibi çeşitli sebeplerle bir şekilde gelecekte olduğunu gözlemliyor. Hikayemizin de tam olarak bu noktada başladığını söyleyebiliriz. Simon bu noktadan sonra kendisine katılan Catherine ile birlikte bulunduğu bu garip durumun sırlarını çözmek, çeşitli cevaplara ulaşmak ve insanlığın geleceği ile alakalı çok önemli bir meseleyi çözmek amacıyla korkunç ve bir o kadar da etkileyici bir yolculuğa çıkıyor. Oyun hikaye boyunca oyuncuyu şaşırtacak çeşitli bilgileri önümüze sunuyor. Ayrıca tabi ki basit gibi gözükerek başlayan bu hikaye aslında insanın temeline de değiniyor. Aslında Simon'un bu fiziksel yolcuğu yolda öğrendikleriyle kendisini ve tabi ki oyuncuyu felsefi bir yolculuğa da çıkartıyor. Bu yolculukta insanı insan yapan şeyin ne olduğu, varoluşçuluk, insanın huzur arayışı ve yalnızlık gibi çeşitli felsefi derinliği olan temalar da işleniyor. Oyunu oynarken her farklı düşünceye sahip oyuncu oyundan farklı deneyimler alacaktır. Hikaye boyunca karşımıza çeşitli kararlar çıkmakta ve bu kararlar hikayenin bildiğim kadarıyla gidişine etki etmemekte ancak verdiğimiz bu kararlar bizim oyuncu olarak sahip olduğumuz düşüncelere göre yapmış olduğumuz tercihler olduğundan deneyimimize ilginç şekilde etkileri olabiliyor.

SONUÇ

Sonuç olarak olarak oynanış mekanikleri olarak oyun biraz geçmişte kalmış ve yetersiz olsa da anlattığı hikaye, bu hikayeyi veriş şekli ve oyuncuda yarattığı hisler bakımından eşine çok az rastlanır bir oyun. Fiyatlandırmasını is maalesef çok fazla buluyorum. Maksimum 12 saat oynayabileceğiniz ve oynanış mekanikleri bu kadar az bir oyun için 30 dolar vermenizi önermiyorum. Ancak sağlam bir indirimle düştüğü fiyatlardan kapmanızı öneririm.