Atomic Heart Review (Piranha)
Başka oyunlara pek benzemeyen gayet farklı değişik ilginç bir yapısı var, yine farklı bir senaryo sunumu karakterlerin anlatımı ortam mekan yaratımı atmosferi var. Kimisi için çok iyi güzel harika kolayca ilerlenebilecek bir oyun olabilir kimisi içinse anlaması zor çabucak sıkılacak kafayı ağrıtacak bir oyuna dönüşebilir. 1950'lerin Rusyası atmosferiyle karakterler ortam mekanlar gayet güzeldi konusu senaryosu fena değildi ama bir yerden sonra oyun çok sıkmaya başladı içimden hiç devam etme isteği duymamaya başladım ve oyunun sonuna 3-4 saatlik oynayışım kalmışken artık dayanamadım çıktım sildim attım oyunu.
(Tiyatro/Theatre gösterisi bölümünde oyunu bıraktım kafam rahatladı, daha girişte önüme "Plyusch" denen allahın cezası mahlukatı koymak neden be kardeşim! zaten önceki bir bölümde vardı bu canımı sıkmıştı deli etmişti beni. Dahası bu bölümün ortasında 1 tane bölüm çıkışında da 1 boss fight daha varmış ki sinirden kafayı yedirtir aman iyi ki daha devam etmemişim bırakmışım).
Bir de oyunun müzikleri gerçekten harika olmuş, mutlaka soundtrack albümü alınmalı arşive atılmalı kesinlikle Atomic Heart müzikleri tavsiyemdir.