Doom Eternal Review (BörüBay)
Genel Bakış
DOOM Eternal ile kendimi adeta cehennem ordularının tam ortasında buldum. DOOM (2016)’nın üstüne çok şey koyan bu oyun, daha hızlı, daha zorlayıcı ve stratejik bir yapı sunuyor. Doom Slayer olarak Dünya’yı iblislerden temizlemek benim için eşsiz bir görevdi, ancak bu kolay bir iş değildi. Hareketlilik, kaynak yönetimi ve savaşlarda anlık karar verme yeteneği, oyunun her anında ön plandaydı.
Oynanış Mekanikleri
DOOM Eternal’ın oynanışı bir önceki oyunla benzerdi ama aynı zamanda çok daha derindi. Cephanem sürekli bittiği için düşmanları doğru yöntemlerle öldürmek zorundaydım. Bazen iblislere zincirli testere kullanarak cephane, bazen de alev püskürtücü ile zırh kazanıyordum. Yani hayatta kalmak, yalnızca savaşmak değil, aynı zamanda kaynak yönetimini öğrenmek demekti. Silahlara eklenen "meathook" gibi yenilikler savaş sırasında bana hem taktiksel hem de görsel bir zevk sundu. Ancak, sürekli bir şeylerle uğraşmak zorunda olmak bazen yorucu hale geldi.
Platform unsurları da bu sefer çok ön plandaydı. Hareket ederken çift zıplama, duvarlara tırmanma gibi mekanikler oldukça dinamikti. Fakat bazı anlarda zorlu atlayışlar oyunun temposunu düşürüp beni biraz rahatsız etti.
Grafikler ve Ses
DOOM Eternal’ın görselleri inanılmazdı. Her alan titizlikle hazırlanmış ve kaotik atmosfer mükemmel bir şekilde yansıtılmış. Dünya’nın iblis istilasından sonraki hali tam anlamıyla distopik bir cehennemdi. Ancak bazı bölümler o kadar karmaşıktı ki bazen neyin nerede olduğunu anlamakta zorlandım.
Müzikler ise yine Mick Gordon’dan beklediğim gibi çılgın bir tempodaydı. Metal riff’ler savaşın temposuna mükemmel uyum sağladı. Düşman sesleri ve silah efektleri oldukça tatmin ediciydi. Ama her şey o kadar yüksek tempoluydu ki bazen başımı dinlemek istedim.
Hikaye ve Zorluk
Hikaye önceki oyuna kıyasla daha derin hissettirdi. Artık Doom Slayer’ın geçmişini ve motivasyonlarını biraz daha iyi anlamıştım. Ancak bu hikaye hala çok yüzeysel bir şekilde anlatılıyordu. Benim için hikaye, savaşı bir bağlama oturtacak kadar işlevseldi; bundan fazlasını beklemedim.
Zorluk seviyesi ise beni hayli zorladı. Özellikle “Nightmare” modunda oynamak neredeyse bir işkence gibiydi ama zafer hissi inanılmaz tatmin ediciydi.
Pozitif:
-Derinleştirilmiş oynanış ve kaynak yönetimi
-Muhteşem görseller ve akıcı performans
-Metal müziklerin temposu savaşlarla uyumlu
-Yeni silah mekanikleri ve hareket sistemi
Negatif:
-Platform öğeleri bazen tempoyu düşürüyor
-Hikaye hala çok yüzeysel
-Yorucu kaynak yönetimi ve sürekli yüksek tempo
Genel Değerlendirme
Oynanış: 9/10 (Daha karmaşık ve zorlayıcı ancak oldukça ödüllendirici)
Grafikler: 8/10 (Etkileyici ama bazen çok yoğun bir atmosfer)
Hikaye: 6/10 (Yeterince derin değil ama işini yapıyor)
Genel: 8/10
Sonuç:
DOOM Eternal, selefinin üzerine muazzam şeyler katmış bir deneyim sundu. Daha karmaşık, daha zor ve kesinlikle daha hızlı bir oyun arıyorsanız harika bir seçim. Ama düşük tempolu anlar arıyorsanız ve basit bir aksiyon peşindeyseniz biraz yorulabilirsiniz. Bana kalırsa, bu oyun saf adrenalin.