Half-Life 2 Review (Hulki)
Yine klasik bir Valve işi. Source motorunun nimetlerini köküne kadar kullanan bir teknoloji demosu. Güzel bir oyun. AMA....
Kabaca inceleyecek olursak:
+ Teknik olarak çok iyi bir oyun. Mekanikleri hem zamanına hem de 2023'e göre oldukça akıcı ve çeşitli.
- Hikayesi ilk oyundan biraz kopuk ilerliyor. Biraz da oldu bittiye gelmiş. Orta Avrupada hayatta kalmış iki üç şehirden birinin başına Amerika'daki Black Mesa'nın yöneticisinin geçişi ve Gordon'ın ilk oyunda doğrudan tanıdığı 2 bilim adamının ve bir güvenlik görevlisinin ne hikmetse bu şehirde bulunmaları biraz fazla şans eseri gibi. (Kaldı ki oyunun hikayesine 3. kaynaklardan hakim değilseniz ilk oyunda bu kişileri -Barney ve Breen'i hiç- bir kere görmüş olmak da cabası.)
+ Bölüm tasarımları ilk oyunda olduğu gibi üst düzey seviyede. Hemen her sekansta farklı bir ortam ve düşman birimi tanıtılıyor. Var olanlar çeşitleniyor ve oyunun temposu hiç düşmüyor.
- İlk oyunda hikaye anlatımı ağırlıklı olarak çevresel detaylar üzerinden ilerliyor ve oyuncu oyunun tamamına yakınında yalnızlıkla boğuşuyorken bu oyunda çoğunlukla etrafında başkalarıyla iş yürütüyor ve hikaye direkt karakterlerin ağzından ilerliyor. Tarz olarak kötü olmasa da ilk oyundan keskin farklarla ayrılması ufaktan tat kaçırıyor.
+ Ravenholm. Bu kadar akılda kalan başka bir oyun bölümü var mıdır bilmem.
- Hikaye "Hayatta kalmaya çalışan bir bilim adamının başına gelenler" temasından klasik bir Amerikan senaryosu olan "Direnişin başına geç ve insanlığın son umudu sen ol. Sen seçilmiş kişisin" temasına dönüşüyor. Sürekli maruz kaldığınız ve hoşlanmadığınız bir tema ise -ki ben pek sevmem. güzel işlenirse ayrı konu- yine bir tat kaçırması mümkün.
+ Silah çeşitliliği. Özellikle Gravity Gun gibi bir silahın varlığı oyunu oldukça eğlenceli hale getiriyor. Bununla beraber ilk oyunda olup burada olmayan, burada olup ilk oyunda olmayan pek çok farklı silah türü de mevcut. Bu açıdan oldukça zengin bir oyun.
- Tüm karakterlerin Gordon ile sürekli olarak konuşması ama Gordon'ın anca mimiksiz bakışlarla onlara karşılık vermesi ilk oyundaki "karakter sensin" konseptine aykırı kalıyor. Bu sefer karakter "Konuşkan olmayan bir hödük" haline geliyor.
Hikayenin üzerine kurulduğu temel ve dünyası oldukça iyi olsa da anlattığı hikaye bence pek de keyifli değil. Fakat oyun hikayesinden bağımsız olarak o kadar eğlenceli, sürükleyici, gerici ve gazlayıcı ki hikayenin ne olduğunun pek bir önemi kalmıyor. Ki zaten evrenin genel hikayesine aşina olmak için Gordon'ın gözünden görmek elzem değil. Hikaye o kadar hafızalara kazındı, dillere pelesenk oldu ki 2 sayfa yazı okumayı bilen herkes aşağı yukarı oyunda neler döndüğüne hakim.