Half-Life Review (nuNchaku)
Karşınızda bir efsane! Onun adı Haylayf :D Çocukluğumda internet kafelerin vazgeçilmezi olan bu oyunu hep bir online oyun olarak bilirdim. Çocukken kuzenlerimle oynamak üzere bilgisayarıma da bu oyunu yükledikten sonra uzunca bir süre kuzenlerimle oynayamayınca tek başıma oynamak üzere oyuna girdim. Tek başıma da karşıya bot falan atıp oynayabiliyorumdur belki diye düşünüyordum çocuk aklımla. Yeni Oyun butonuna ilk kez o gün bastım. Herkesin sabredemeyip kapattığı o tramvay sahnesini merakla izliyordum. Diyordum ki ne diyor bu kadın, etraftakiler ne, nereye gidiyoruz, noluyor? Uzunca bir süre de tramvayda bir yerlere basmaya falan çalışarak etrafı izledim. Sonrasında tramvay durup kapımız açılınca bir hikaye oyununun içinde olduğumu fark ettim. O günden beridir bu oyun benim için asla bir online oyun olmadı. Hikaye modunu kaç kere bitirdim bilmiyorum. Şu an üniversite öğrencisiyim ve 24 yaşımdayım. En son geçen sene yine indirip hikaye modunu bitirmiştim. Sadece çıktığı zamanın efsanesi değil benim için tüm zamanların yaşayan efsanesi bu oyundur. 60 yaşıma da gelsem üç boyutlu hologramsı görüntü veren bilgisayarlar da çıksa orada piksel piksel kanları üç boyutlu sıçratarak son model bilgisayarda bu oyunu oynayabilirim. Filmi bile yapılabilecek muhteşem bir kurgu. Övmeye söz bulamıyorum...