It Takes Two Review (Machinky)
Öncelikle Hazelight ekibini hem tebrik hem takdir etmek istiyorum. Bir oyunu hem bu kadar zekice ve hem de bu kadar sanatsal tasarlamak, üstelik friend pass gibi bir avantajı oyuncularına sunmak aklın alabileceği bir şey değildir. Oyunu yeni tanıştığım sevimli mi sevimli bir arkadaşımla bitirmek istiyoruz (bitirmek istiyoruz; çünkü kendisi bu uğurda epey bir ter dökmeden edemiyor :). Anlayacağınız üzere, bu incelemeyi oyunu henüz bitirmemişken yazmış bulunuyorum. It Takes Two, senaryosunu duygusal bir biçimde işliyor, fakat çok da kurgusal, karmaşık, komplike olmadığını ifade etmiş olalım. Arkanıza yaslanıp oynayacağınız güzel bir iş çıkarmışlar. Boşanmak üzere olan bir çiftin birbirinden ayrılması durumunda, küçük kızları Rose'un çok üzüleceği ve bununla beraber aşılacak çetin problemlerin artık aşılamayacağı, bu yüzden bağdaşık olarak hayatlarını idame etmeleri gerektiğini gözler önüne serip alt metnini pekala doldurabilmiş. Ancak biraz hatalı bir fikirdir bu aynı zamanda. Çünkü bazı çiftler, zamanı geldiğinde, ayrılmayı da başarabilmelidirler. Çünkü bazen, birlikte kalmak, mutlu olmak demek değildir. Eziyete, işkenceye, can çekişmeye dönüşüyorsa bir ilişki, o çift ayrılabilmelidir ve evlatlarına ayrıyken de iyi birer anne ve baba olabilmeyi sürdürebilmelidir. Ancak yine de gerek oynanış, gerek işleyiş ve ilerleyişiyle bu oyun, aynı elden çıkmış A Way Out isimli oyunu bile şöyle bir solluyor. Oyunda hiç olmayacağımız düşmanlarımız bizi karşılıyor (elektrikli süpürge, alet edevat çantası vb). En basitinden, arılara karşı mücadelemizde bile, Nikolai Rimsky-Korsakov adlı bestecinin Flight of the Bumblebee isimli dev eseri çalabiliyor mesela. Bu bestenin türkçemizdeki yeri, ''Arıların Dansı''dır. Developer'in mizahi işleri bile çok akıllıca görünüyor.
Ezcümle, müzikleriyle bile oyuna yön ve anlam kazandırmayı becerebilmiş, başarılı ellerde yaratılmış başarılı bir esere tanıklık ediyoruz ve benim sevgili arkadaşım, daha kim bilir seninle beni nasıl bir yol bekliyor, kim bilir sen daha ne kadar ter dökeceksin ve ben seni izleyip keyiflenmekten, sinirli çıkışlarını dinleyip yanında eğlenmekten daha ne kadar kendimi alamayacağım, kim bilir.