Metaphor: ReFantazio Review (RootPith)
Önden belirteyim, oyunu sevdim. Ama beklentilerimi hiç karşılamadı. 9/10 bekliyordum, 7.5/10’luk oyunla karşılaştım. Gene de negatif basılacak kadar sıkıcı bir deneyim olduğunu da düşünmüyorum. 5/10’lar ve 10/10’lar arasında gidip gelen bir yapım adeta. Zaman zaman fazla sıkıcı, zaman zaman aşırı ilgi çekici. Günün sonunda sanat tasarımı ve temalar alıyor götürüyor.
Neden Sevdim: En temel sebebi en başından en sonuna kadar ana olay örgüsünün oldukça ilgi çekici olması. İşlenen temalar da oldukça ilgi çekici, hiçbir şeyin siyah veya beyaz olmadığı, gri alanlarda olan bir hikaye, gündelik hayatımda da pek fazla irdelediğim konular olduğu için severek takip ettim. Aynı Persona oyunları ve Jungian psikoloji referansları gibi bu oyun da başka sağlam eserlere ve felsefelere bol bol göndermelerde bulunuyor, kucaklıyor, konularını işliyor. Müzikleri epik ve başarılı. Genel olarak artistik seçimlerin de oldukça başarılı olduğunu düşünüyorum.
Neden Sevmedim: 2012’den beri Persona/SMT serileriyle haşır neşirim ve o zamandan beri çıkan oyunlarını günü gününe oynadım denebilir. Metaphor bir zıplayış yapamamış, sanki bir adım bile ileri taşımamış seriyi. Bu gameplay döngüsünü keşfedenler kendileri, üstüne başka stüdyonun Fire Emblem Three Houses’ında da benzer bir aktivite döngüsü ile “oyun akıyo ya” hissi sağlanmıştı, bana metaphor hiç akmıyormuş gibi geldi. Gerek kitlediği zaman fena kitlediği için ve başka sebeplerden. Gauntlet runner mesela özgürlük değil kısıtlama gibi geliyor adeta. Ben daha önceki bu gameplay döngüsünü kullanan oyunlarda daha özgür hissetmiştim. Enteresan bir şekilde koca bir tabletop fantasy RPG’den esinlenme oyun, dandik bi japon kasabasında bulaşıkçılık yaptığım Yu Narukami olmaktan daha kısıtlayıcı geldi bana. Combat konusunda uzun uzun eleştiriler yapılabilir. İşin ustalarına sormak lazım, ama benim gibi yarı casual adam için o konuda da pek bir gelişme yok. Arketip ağacını kasmak fazla uzun sürüyor. Ben 80 saat oynamışım oyunu daha kaç saat oynayıp da istediğim buildi yapacaktım acaba. Gereksiz uzun. (60 saat JRPG adam olana çoktur bile)
İlişki diyaloglarının son sekansları hariç voice acting yapmamaları garip geldi bana ya. Persona 5 artık dünyaca popüler bi oyun oldu. Bu kadar az bütçeleri olduğuna inanmak istemiyorum. Baştan aşağı seslendirmeli olsa steam deck’i kenara koyar autoplayde dinlerdim de 2024 yılında hepimizin beyni vertical video’dan sünger olmuşken uzun uzun yazı okumak dürüst olmam gerekirse zor. Yani yazı okuyamam demiyorum ama leisure aktivite olarak akşam saatimi ayırdığım şeyde daha az emek harcayıp keyif almak istiyorum diyelim. Ayrıca ben oyunun işlediği ırksal mevzular yüzünden karakter ilişkilerinin biraz sığ kaldığını düşündürttü. Günün sonunda her şey ırksal/sınıfsal mevzulara geliyordu, bir kısımdan sonra sakız gibi geldi, yarısına yakınını da atlattığımı söyleyebilirim. Neyse ki atlatınca ana olay örgüsünden pek bir şey kayıp olmuyor bence. Gene de seslendirme olsa koyardım steam decki kenara dinlerdim uslu uslu. (LOL)
7.5/10 ama AC sinyal gibi deneyim mübarek, 5 ile 10 arasında gitgelli 7.5
Not. %80 Steam Deck’te oynandı. Mükemmel Deck oyunu.