Metro Awakening Review (gordo)
Yılın VR oyunu ödülünü aldıysa zıçtık demektir.
Metro Awakening'e 2 saat dayanabildim. Oyunun akışı veya oynanışı 2014'den kalma tablet oyunlarını hatırlattı bana. Bu iki saat boyunca tek hoşuma giden şey mutantların korkunçluğu oldu (etrafınızdaki deliklerden girip çıkıyorlar, VR'da epey gerilim dolu oluyor) ama işte bu kadar.
Hikaye rezalet, önceki oyunlardaki sürükleyici görevler yerine şizofren karımıza ilaç bulmaya gidiyoruz, saçma sapan karakter diyaloglarına maruz kalıyoruz. Bütün Metro ciddiyeti havada uçuşan salak esprilerle kayboluyor. Bu tarz belli bir karaktere odaklı olan görevlerde ilk önce oyuncunun o karakterle zaman geçirmesi lazım. Misal, Half Life serisindeki Alyx'e ilaç gerekseydi görevi ciddiye alıp görev adamı olurdum. Fakat, oyunun başında mantar fabrikasının amınakoyan kadını ben tanımıyorum ki, ne kadar oynadığımız oyundaki karakterin karısı olsa da, ben oyuna daha yeni başladım ve o karaktere karşı bir empati duygusu geliştiremiyorum.
Zaten oyunu beğenmediğim için silahlarına bakayım dedim ve ileride elimize blowpipe geçtiğini farkettim. Blowpipe, daha neler amk, yok sapan koysaydınız...
Atmosfer ve hikaye için gelenler ve önceki Metro oyunlarının kökçülerine uzak durun derim, illaki post-apocalyptic, atmosferik bir VR oyunu istiyorsanız Into The Radius'a bakın.