The Caligula Effect: Overdose Review (Mazinderu)
Bu oyun için en iyi tanım: Harcanmış bir potansiyel, low-budget PERSONA...
İyi karakter tasarımları, iyi oluşturulmuş bir evren tasarımı, iyi müzikler, çok yenilikçi bir combat mekaniği...Gel gelelim, hikayenin derinliği işlenmediğinden karakterler yüzeysel kalıyor, sadece basitçe tasarlanmış dungeon'larda evreni tatma şansı veriyor, combat mekaniği iyi güzel de kötü game design nedeniyle ihtiyaç duymadığın combat'ın şahı olsa ne olur...
Light-Novel'ını okumadım ama derin düşünülmüş olduğunu, oyundaki hikaye bomboş olmasına rağmen hissettim. Kitaptan yapılmış kötü bir film uyarlaması gibi. Persona serisinin etkisi çok hissediliyor. Persona tamamen oyun olarak tasarlandığı için baştan aşağı müthiş bir oyun, hikayesi de bir light-novel'dan geri kalır değil. Persona'da okul dışı hayat-dungeon'daki mücadele, social link ve persona yaratımı hepsi ayrı ayrı incelikle işlenmişken, Caligula'da her şey yarım yamalak yapılmış.
Neredeyse Persona'daki dövüş sisteminin önüne geçebilecek potansiyeldeki combat mekaniği hem yarım hem de kötü game design nedeniyle işlevsiz. Örneğin, siz 30 level iken sürekli 5 level ve bir tane mob ile karşılaştığınızda herhangi bir taktik uygulamak zorunda kalmıyorsunuz. Bu durumla oyunun yüzde 90'ında falan karşılaştım. Mini-boss'lar çok hafif zorlarken, ana boss'lar ise gülünç derecede kolay yeniliyor. Yani oyundaki taktiksellik adına hiçbir şey yok.
Yine acayip geniş çaplı düşünülmüş ama özünde işlevsiz bir social link sistemi var. Tam uygulansa yine Persona'nın önüne geçme şansı vardı. Ama o kadar da emek harcanmamış.
Çeşit çeşit karakter var ama bunları ayrı ayrı stratejik olarak kullanmak için hiçbir nedeniniz yok. Ana boss'larda çalan müzikler şahane ama boss'ları 5 saniyede kestiğinizden o müzikleri bile duymuyorsunuz. 'Bu kadar karakter niye' var sorusuna da hikaye olarak cevap yok. Karakterler zınk diye çıkıyor sadece.
Yani böyle böyle iyi fikirlerin heba edildiği bir oyun. Bunu oynayacağınıza Persona 5 ve Persona 4, hatta emülatörle falan Persona 3-2, Shin Megami Tensai Nocturne falan oynayın derim. Benim gibi Persona oyunlarını bitirip de seriye özlem duyuyorsanız belki açıp oynanabilecek bir oyun Caligula.
Üzerinde daha emek harcanmış, fikirlerin geliştirilmiş olduğu bir Caligula oyunu görmek isterim yine de. Ruh olarak yaşayan, bedeni olmayan bir oyun özetle.