Dark Souls Review (Hector)
Tam Bir Mazoşist Oyunu
Souls serisine bu oyunla başlayayım dedim remastered ve ilk oyun olması sebebiyle (demon souls haricinde), dedim kardeşim ne kadar zor olabilir.. Oyun aşırı hantal, karakterin tepkimeleri aşırı yavaş olduğu için herşeyi hesaplamak zorundasınız özellikle başlarda aşırı güçsüz olduğunuzdan bu hesaplama durumu arşa çıkıyor. Onun haricinde oyun sizi öldürmek için elinden gelen herşeyi yapıyor, mekanlar karanlık, tuhaf, iç karartıcı ve her görünmeyen duvar köşelerinden üzerinize atlayan düşman npcleri..aşağı düşmenizi sebep olan tuzaklar.. karanlıktan önünü göremediğiniz yerler falan derken böyle sürekli işkence halinde buluyorsunuz kendinizi. Boss karşılaşması ne kadar kolay geçerse geçsin çıkışında gittiğiniz en ufak bir düşman npcsi canınızı okuyabiliyor. Yani oyun azami derecede dikkat istiyor.
Övülmeyi hakeden unsurlardan birisi harita dizayn.. Mekanlar o kadar iyi birbirine bağlanmış ki şaşırıyorsunuz ileri ki bölümlerde açtığınız herhangi bir kapı bakıyorsunuz ilk bölüme açılmış.. Açtığınız en ufak bir kısayol bakıyorsunuz onca 5 dakika gittiğiniz yolu 10 saniye ye düşürmüş. Tüm bölümlerin harita da birbirine olan bağlantısını aşırı sevdim kısayol açma olayı çok zevkli bu oyunda. Ancak bölüm tasarımları aşırı kanser. İç rahatlatan tek bölüm gördüm oda Anor Londo. Gerisi aşırı kaotik, iç bunaltıcı, ölün hiç umrumda değil tasarımında yapılmış haritalar :)
https://steamcommunity.com/sharedfiles/filedetails/?id=3298453227
Hikaye konusunda ise oyun aşırı ketum.. Oynayarak hikayeyi çözmek imkansıza yakın. Bir şeyler dönüyor diyorsunuz ama ne dönüyor ne oluyor bu kopukluk ne diyorsunuz oyunda. Npc diyalogları, envanterinizdeki eşyaların hikayelerinden çat pat bir şeyler anlıyorsunuz ama kesinlikle internet araştırması yapmak gerekiyor. Araştırma yaptıktan sonra anlıyorsunuz ki derin bir hikaye derinliğine sahip oyun..
Gelelim tekrar oynanıştaki en sevmediğim kısımlara, kesinlikle öldüğünüz zaman taaa bilmem nerde ki bonfire'dan öldüğünüz yere koşup durmanız, yani şunu söyleyeyim bazı bossları kesmenin süresi öldüğünüz yere yürümekten daha az.. Bunun zorluğa hiçbir katkısı olmadığı gibi zevk veren birşey de değil oyundan soğutuyor kesinlikle.. o yolu koşup gelmek tam amelelik ancak bu oyunun olayı da bu malesef.. İkinci sevmediğim kısım estus (can iksiri) içerken karakterin sabit durması ya kardeşim şunu koşarken yürürken niye içemiyorsun bu nasıl mekanik can iksiri basarken bile düşman npcnin bize zaman vermesini beklicez.. Üçüncü sevmediğim kısım menü arayüzü, eşya giyip çıkarmak tam bir işkence o kadar karman çorman o kadar çağ dışı ki remastered versiyonunda bunun düzeltilmesini beklerdim açıkçası.
https://steamcommunity.com/sharedfiles/filedetails/?id=3308013834
Oyunun bayıldığım kısımları , kesinlikle bossu kestikten sonra ki o tatmin hissi..mükemmel bir his yani geliştiğini görmek, eşyalarını bossa göre düzenlemek, oynayışının gelişmesi ve bossları devirdikten sonraki o his gerçekten başka oyunlarda bulamadığım hislerden.. İkincisi dediğim gibi harita dizaynı. Üç hikaye loru.. Özellikle hikayesini internetten okuduktan veya dinledikten oynarken daha çok zevk alıyorsunuz çünkü neler döndüğünü hangi karakterin ne amacı olduğunu az çok bilerek oynuyorsunuz..
https://steamcommunity.com/sharedfiles/filedetails/?id=3319193838
Özellikle souls serisine başlamaya korkan arkadaşlara sözüm artık oyunlar aşırı basit ve vaktimizin de kısıtlı olduğu şu dönemler de hakikaten bu tarz oyunlara başlamak yorucu ve zaman israfı olarak görülebiliyor. Ancak içine daldığınızda, hikayesine hakim olduğunuzda ve biraz çözdüğünüzde hakikaten fanı olmamak çok zor :) İndirim vakitlerinde kesinlikle değerlendirilmesi gereken bir oyun. Bu klasiği kütüphanenizde bulundurmanızı tavsiye ederim